1Sm 24 - jak Dawid mógł zabić Saula, a nie zabił go

Dzisiejszy rozdział jest, można powiedzieć, wybitnie chrześcijański - Dawid prezentuje nam bowiem zaskakującą wręcz postawę wobec swojego wroga, Saula. Nie ma może zbyt wielu szczegółów do analizy, ale w sumie to dobrze, bo historia jest mega i warto ją przeczytać.

1 Dawid odszedł stamtąd i zamieszkał w miejscach niedostępnych Engaddi.

Odszedł po tym, jak go Saul przestał ścigać, bo musiał bronić kraju.

2 Ale gdy Saul wrócił z wyprawy przeciw Filistynom, doniesiono mu: «Oto Dawid przebywa na pustyni Engaddi». 3 Zabrał więc Saul trzy tysiące wyborowych mężczyzn z całego Izraela i wyruszył na poszukiwanie Dawida i jego ludzi po wschodniej stronie Skał Dzikich Kóz.

1Sm 20 - czy Dawid był gejem?

W dzisiejszym rozdziale jak w żadnym innym miejscu znajdujemy wiele stwierdzeń odnośnie relacji Dawida z Jonatanem, które to mogą wzbudzić we współczesnym czytelniku pewne wątpliwości. Dlatego postaram się raz a dobrze odpowiedzieć na pytanie: czy są w Biblii podstawy, aby mniemać, że Dawida z Jonatanem łączył związek homoseksualny? Zapraszam.

1 Tymczasem Dawid uciekł z Najot koło Rama i udał się do Jonatana mówiąc: «Cóż ja zrobiłem, czym zawiniłem, czym zgrzeszyłem wobec twojego ojca, że czyha na moje życie?» 2 Odpowiedział: «Żadną miarą! Nie umrzesz: mój ojciec nie podejmuje niczego ani wielkiego, ani małego, nie zawiadamiając mnie o tym. Dlaczego więc ojciec ukrywałby to przede mną? Tak nie jest».

Sdz 21 - jak cały Izrael szukał żon dla Beniamina

Dziś po długiej przerwie prezentuję analizę ostatniego rozdziału Księgi Sędziów. Rozdział ten jest ciekawy i nieco zabawny - Izrael zorientował się, że plemieniu Beniamina grozi wymarcie, w związku z tym trzeba było znaleźć dla niego żony. Przy okazji zaś po raz kolejny widzimy, jak bardzo serio traktowano w Izraelu przysięgi, nawet jeśli były one rzucane lekkomyślnie.

1 Mężowie izraelscy złożyli w Mispa taką przysięgę: «Nikt z nas nie wyda swej córki za żonę Beniaminowi».

Przypomnijmy kontekst: plemię Beniamina otrzymuje karę za to, że na jego terenie zgwałcono żonę pewnego Izraelity na śmierć. Najpierw ich za to wybito w bitwie, no a teraz mają problem z kobietami.

Joz 9 - cwaniaki z Gibeonu

Poprzedni rozdział był o idiotach, to ten jest dla odmiany o cwaniakach. Naród zwany Chiwwitami podstępem zapewnił sobie nietykalność ze strony Izraela, mimo iż normalnie dawno poszedłby w ślady mieszkańców Jerycha i Aj. Byli oni niezwykle dobrze poinformowani o sytuacji Izraela, jego kulturze i historii, no i całkiem dobrze sobie to wszystko wykombinowali. Rozdział na pewno godny polecenia.

1 Gdy dowiedzieli się o tym królowie zamieszkali za Jordanem, na wzgórzu, na nizinie i wzdłuż brzegu Morza Wielkiego aż do Libanu: Chetyci, Amoryci, Kananejczycy, Peryzzyci, Chiwwici i Jebusyci, 2 sprzymierzyli się ze sobą, by walczyć wspólnie przeciw Jozuemu i Izraelitom.

Joz 2 - dobra prostytutka ratuje żydowskich szpiegów

W dzisiejszym rozdziale znajdujemy bardzo fajną historyjkę o szpiegach oraz prostytutce Rachab pochodzącej z Jerycha. Scen łóżkowych wprawdzie nie ma (a w każdym razie nie są opisane), ale i tak dużo się dzieje. Przede wszystkim zaś uderza w tej historii autentyczność przekazu, którą po prostu czuć. I w ogóle całość jest taka bardzo symboliczna i dramatyczna - po prostu warto przeczytać.

1 Jozue, syn Nuna, wysłał potajemnie z Szittim dwu wywiadowców, dając im polecenie: «Idźcie i obejrzyjcie okolicę Jerycha».

Pwt 32 - czy Mojżesz umiał śpiewać? - pieśń prorocza

Dzisiejszy rozdział jest długi, zawiera bowiem długą pieśń recytowaną przez Mojżesza przed jego śmiercią. No, recytowaną właśnie, z tego co jest napisane, nie śpiewaną. Może Mojżesz nie umiał śpiewać? Pieśń jest ciekawa, bo zawiera fajne porównania, no i opisuje ogółem to, że Izraelici kiedyś zgrzeszą, przyjdzie na nich kara, ale potem Bóg się nad nimi zlituje - nic nowego niby, ale inaczej powiedziane, ciekawiej. Dużo różnych ciekawostek, nawiązań i kontrowersji, więc zapraszam, zwłaszcza miłośników poezji.

1 «Uważajcie, niebiosa, na to, co powiem,
słów moich ust słuchaj, ziemio.
2 Nauka moja niech spływa jak deszcz,
niech słowo me pada jak rosa,
jak deszcz rzęsisty na zieleń,
jak deszcz dobroczynny na trawę.

Lb 32 - podział ziem po wschodniej stronie Jordanu

W dzisiejszym rozdziale po raz pierwszy pojawiają się szczegóły dotyczące podziału Kanaanu pomiędzy plemiona Izraela. Sam Kanaan co prawda nie jest jeszcze zdobyty, a Mojżesz wciąż żyje, jednak dwa z plemion zamierzają nie osiedlać się w Kanaanie, ale na ziemiach po drugiej stronie Jordanu. Dlatego też wstawiam tutaj mapkę późniejszego Izraela, która pozwala sobie wyobrazić mniej więcej, jak ów podbój Kanaanu przebiegał. Widzimy na przykład, że Izraelici do Kanaanu wchodzili od wschodu (musieli przekroczyć Jordan), a nie, jakby się logicznie wydawało, od południa.

No a ogółem sama sprawa podziału ziem i owych dwóch plemion jest interesująca, więc zapraszam.

1 Rubenici i Gadyci posiadali liczne i bardzo duże stada. Gdy ujrzeli krainę Jezer i Gilead, uznali, że ta okolica nadaje się bardzo do hodowli bydła.

Rubenici i Gadyci, czyli potomkowie Rubena i Gada - plemiona Izraela.

Kpł 19 - dlaczego Żydzi noszą pejsy?

Dzisiejszy rozdział jest dość ciekawy. Odkrywamy parę nieścisłości w tłumaczeniach odnośnie kłamstwa i wyzysku, po raz pierwszy pojawia się nam tutaj przykazanie miłości bliźniego, a ponadto jest trochę o nieobrzezanych drzewach, pejsach, cięciu się i tatuażach.

1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do całej społeczności Izraelitów i powiedz im: Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz! 3 Każdy z was będzie szanował matkę i ojca i będzie zachowywał moje szabaty. Ja jestem Pan, Bóg wasz! 4 Nie zwracajcie się do bożków. Nie czyńcie sobie bogów z lanego metalu. Ja jestem Pan, Bóg wasz!

Kpł 5 - co to znaczy nieczystość i ile wart był baran u Izraelitów

Dzisiaj znowu mowa jest o ofiarach, samych w sobie nudnych, jednak dotykających miejscami dość ciekawych tematów, nad którymi się trochę rozpisuję.

1 Jeżeli kto zgrzeszy przez to, że usłyszawszy zaklęcie i mogąc zaświadczyć o przestępstwie, które widział lub znał, nie uczyni tego i w ten sposób zawini, 2 albo jeżeli kto dotknie się czegoś nieczystego, na przykład padliny nieczystego dzikiego zwierzęcia albo padliny nieczystego domowego zwierzęcia, albo padliny nieczystego płazu, i nie uświadomi sobie tego, że stał się nieczystym i winnym, 3 albo jeżeli kto dotknie się jakiejś nieczystości ludzkiej, jakiejkolwiek rzeczy, która może uczynić nieczystym, i z początku nie uświadomi sobie tego, a potem spostrzeże, że zawinił, 4 albo jeżeli kto przysięga, mówiąc lekkomyślnie wargami, na zło albo na dobro, tak jak to bywa, że człowiek lekkomyślnie przysięga, i z początku nie uświadamia sobie tego, a potem spostrzeże, że zawinił przez jedną z tych rzeczy - 5 jeżeli więc kto popełni jedno z tych przestępstw, to niech wyzna, że przez to zgrzeszył.

Rdz 26 - kto się swej żony wypierał i przed kim

W dzisiejszym rozdziale po raz trzeci już napotykamy opowieść o wyparciu się własnej żony przed obcymi. Tym razem jednak chodzi o Izaaka i Rebekę. Fragment ten rzuca sporo światła na wcześniejsze dwa opisy dotyczące Abrahama i pozwala nam się domyślać, gdzie nastąpiła pomyłka w przekazie i jak to z tymi żonami było naprawdę.

1 Gdy w kraju nastał głód, drugi z kolei po tym, który był za czasów Abrahama, Izaak powędrował do Abimeleka, króla filistyńskiego, do Geraru. 2 Ukazał mu się bowiem Pan i rzekł: «Nie idź do Egiptu, lecz zatrzymaj się w tym kraju, który ci wskażę.»

 Napotykamy tu wyraźne nawiązanie do pierwszej historii Abrahama (z 12. rozdziału), gdy wypierał się żony w Egipcie. Na początku tej historii również była mowa o głodzie, w przeciwieństwie do rozdziału 20. Bóg mówi też Izaakowi, aby nie szedł do Egiptu. W domyśle można dodać "w przeciwieństwie do twojego ojca" - choć może to być równie dobrze nadinterpretacja.

Rdz 25 - Abraham umiera, a jego wnuki handlują pierworództwem

Dzisiejszy rozdział daje nam garść informacji na temat dalszych losów Abrahama i jego potomków. Abraham i Izmael umierają, zostawiając jednak sporo potomstwa, z kolei Izaak musi się o nie dopiero modlić, bo dana mu przez Boga Rebeka była bezpłodna. W końcu jednak doczekuje się synów - bliźniaków, którzy początek dać mają dwóm różnym narodom.

1 Abraham poślubił jeszcze drugą kobietę, imieniem Ketura. 2 Ona to urodziła mu Zimrana, Jokszana, Medana, Midiana, Jiszbaka i Szuacha. 3 Jokszan był ojcem Saby i Dedana; synami zaś Dedana byli: Aszszurim, Letuszim i Leummim. 4 Synowie Midiana: Efa, Efer, Henoch, Abida i Eldaa. - Ci wszyscy byli potomkami Ketury. 5 Abraham całą swą majętność oddał Izaakowi, 6 synów zaś, których miał z żon drugorzędnych, obdarował i kazał im jeszcze za swego życia odejść od Izaaka ku wschodowi, do kraju leżącego na wschód.

Rdz 24 - jak Bóg Izaakowi żonę załatwił

W dzisiejszym rozdziale opisaną mamy wyprawę w poszukiwaniu żony. Abraham wysyła sługę do swoich krewnych, aby stamtąd żonę Izaakowi przywiódł. Ekspedycja przebiega pomyślnie, żona jest i nawet Izaak ją kocha. Przy okazji widzimy również, jak w czasach Abrahama wygląda kwestia małżeństwa, a może raczej, jak nie wygląda.

1 Abraham zestarzał się i doszedł do podeszłego wieku, a Bóg mu we wszystkim błogosławił. 2 I rzekł Abraham do swego sługi, który piastował w jego rodzinie godność zarządcy całej posiadłości: «Połóż mi twą rękę pod biodro, 3 bo chcę, żebyś mi przysiągł na Pana, Boga nieba i ziemi, że nie weźmiesz dla mego syna Izaaka żony spośród kobiet Kanaanu, w którym mieszkam, 4 ale że pójdziesz do mego rodzinnego kraju i wybierzesz żonę dla mego syna Izaaka».

Rdz 21 - jak się Izmael śmiał z Izaaka i co go spotkało

Dzisiejszy rozdział składa się z dwóch części. Na początku mowa jest o Izaaku, jego narodzinach i konsekwencjach jego narodzin. Później zaś pojawia się znowu postać Abimeleka, tego samego, który obdarował Abrahama bogactwem rozdział wcześniej. Jego postać jest zastanawiająca, tak samo jak historia z poprzedniego rozdziału, gdyż najwyraźniej w którymś momencie zajść musiała pomyłka. Pytanie tylko, w którym?