Lb 32 - podział ziem po wschodniej stronie Jordanu

W dzisiejszym rozdziale po raz pierwszy pojawiają się szczegóły dotyczące podziału Kanaanu pomiędzy plemiona Izraela. Sam Kanaan co prawda nie jest jeszcze zdobyty, a Mojżesz wciąż żyje, jednak dwa z plemion zamierzają nie osiedlać się w Kanaanie, ale na ziemiach po drugiej stronie Jordanu. Dlatego też wstawiam tutaj mapkę późniejszego Izraela, która pozwala sobie wyobrazić mniej więcej, jak ów podbój Kanaanu przebiegał. Widzimy na przykład, że Izraelici do Kanaanu wchodzili od wschodu (musieli przekroczyć Jordan), a nie, jakby się logicznie wydawało, od południa.

No a ogółem sama sprawa podziału ziem i owych dwóch plemion jest interesująca, więc zapraszam.

1 Rubenici i Gadyci posiadali liczne i bardzo duże stada. Gdy ujrzeli krainę Jezer i Gilead, uznali, że ta okolica nadaje się bardzo do hodowli bydła.

Rubenici i Gadyci, czyli potomkowie Rubena i Gada - plemiona Izraela.

2 Podeszli więc i tak mówili do Mojżesza, kapłana Eleazara i książąt społeczności: 3 «Atarot, Dibon, Jazer i Nimra, Cheszbon, Eleale, Sibma, Nebo i Beon, 4 kraj, który Pan poddał społeczności Izraela, nadaje się szczególnie do hodowli bydła, a twoi słudzy posiadają [wiele] bydła».

Te nazwy Atarot, Dibon itd. to nazwy krain najwidoczniej. BT mylnie pisze tutaj o nich "kraj" zamiast "kraje".

5 Potem mówili dalej: «Jeśli darzysz nas życzliwością, oddaj tę krainę w posiadanie sługom swoim. Nie prowadź nas przez Jordan!» 6 Mojżesz odpowiedział Gadytom i Rubenitom: «Jakże to? Wasi bracia ruszą do walki, a wy chcecie tu spokojnie pozostać? 7 Czemu odbieracie Izraelitom odwagę wejścia do kraju, który im dał Pan?

No no, w sumie sam nie wpadłbym na to, że to mogłoby zepsuć morale pozostałych.

8 Tak postępowali już przodkowie wasi, gdy ich z Kadesz-Barnea wysłałem celem zbadania kraju. 9 Dotarli aż do doliny Eszkol i zbadali kraj, potem jednak odebrali Izraelitom odwagę do tego stopnia, że już nie chcieli iść do kraju, który im Pan przyobiecał. 10 Tego dnia zapłonął Pan gniewem i przysiągł: 11 Mężowie, którzy wyszli z Egiptu w wieku od dwudziestu lat wzwyż, nie zobaczą kraju, który poprzysiągłem dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi; nie okazali mi bowiem pełnego posłuszeństwa; 12 oprócz Kaleba, syna Jefunnego Kenizyty, i Jozuego, syna Nuna, którzy okazali Panu pełne posłuszeństwo. 13 Wtedy rozgniewał się Pan na Izraela i sprawił, że błąkał się on po pustyni przez czterdzieści lat, póki nie wymarło pokolenie, które uczyniło to, co jest złe w oczach Pana. 14 A teraz stanęliście zamiast przodków waszych jako grzeszne potomstwo, by spotęgować gniew Pana przeciw Izraelowi. 15 Gdy Mu się znowu sprzeciwicie, pozostawi was dalej na pustyni, i wy będziecie winni zguby całego ludu».

 Zastanawia mnie tylko to, że owi Rubenici i Gadyci powiedzieli wcześniej, iż to Bóg dał Izraelowi te ziemie przed Jordanem. No a jeśli faktycznie Bóg je dał, to nie powinien potem mieć pretensji do nich o to, że sobie na nich osiądą. Chyba że jednak nie dał...

16 Oni zaś przybliżyli się do niego i rzekli: «Tu zbudujemy zagrody dla naszych stad i osiedla dla naszych rodzin. 17 My jednak sami chcemy iść spiesznie na czele Izraelitów, póki ich nie wprowadzimy na miejsce zamieszkania. Tymczasem rodziny nasze pozostaną zabezpieczone w umocnionych miastach ze względu na mieszkańców kraju. 18 Nie powrócimy jednak do swoich rodzin tak długo, póki każdy z Izraelitów nie otrzyma swego dziedzictwa. 19 A my nie weźmiemy żadnego dziedzictwa z tamtej strony Jordanu i dalej, gdyż nasze posiadłości znajdują się tu, na wschód od Jordanu».

No i całkiem rozsądny kompromis.

20 Mojżesz odpowiedział im: «Gdy postąpicie tak, jak powiedzieliście, gdy będziecie wobec Pana gotowi do walki 21 i gdy wszyscy spośród was zdolni do walki przejdą Jordan w obecności Pana, aż On wypędzi przed sobą wszystkich nieprzyjaciół swoich, 22 i gdy wówczas dopiero powrócicie, kiedy cały kraj będzie poddany Panu - wypełnicie swój obowiązek względem Pana i Izraela, kraj ten będzie waszą własnością wobec Pana. 23 Gdybyście jednak nie wykonali tego, zgrzeszycie wobec Pana i wiedzcie, że grzech wasz dosięgnie was. 24 Budujcie więc miasta dla rodzin waszych i zagrody dla trzód, ale spełnijcie również to, coście przyrzekli swymi ustami».

Zastanawiam się tylko, kto będzie bronił owych miast, skoro wszyscy dorośli mężczyźni mają iść za Jordan. Kobiety i dzieci mogłyby się stać łatwym łupem.

No, chyba że mieli oni swoich zaufanych niewolników (w końcu razem z Izraelem wyszło z Egiptu jeszcze sporo obcych), którzy byliby w stanie skutecznie bronić owych miast.

Jest jeszcze inna opcja - zaufanie Bogu, że będzie ich strzec. Też sensowna na dobrą sprawę.

25 Gadyci i Rubenici oświadczyli Mojżeszowi: «Słudzy twoi spełnią to, co nasz pan nakazał: 26 Nasze dzieci, żony, nasze trzody i całe bydło pozostaną tu w miastach Gileadu. 27 Słudzy twoi jednak, wszyscy zdolni do walki, pociągną w obecności Pana na wojnę, jakeś to ty, nasz panie, powiedział».

Hmm... mowa jest o żonach, dzieciach i trzodach - ale o niewolnikach strzegących miasta już nie. Może więc faktycznie ufali oni Bogu, że nie dopuści, by ktoś ich tam napadł pod nieobecność walczących?

28 Wydał więc Mojżesz rozporządzenie kapłanowi Eleazarowi, Jozuemu, synowi Nuna, i głowom rodów pokoleń izraelskich. 29 Rzekł do nich Mojżesz: «Gdy wszyscy Gadyci i Rubenici zdolni do walki ruszą z wami w obecności Pana przez Jordan na wojnę, i ziemia zostanie przez was podbita, dajcie im w posiadanie krainę Gilead. 30 Jeśliby jednak wojownicy nie ruszyli z wami, otrzymają posiadłość pomiędzy wami w ziemi Kanaan». 31 Gadyci i Rubenici odrzekli na to: «Uczynimy tak, jak Pan przykazał sługom twoim. 32 My, wojownicy, ruszymy w obecności Pana do ziemi Kanaan, a posiadłości nasze zostaną wtedy z tej strony Jordanu». 33 Dał więc Mojżesz Gadytom, Rubenitom i połowie pokolenia Manassesa, syna Józefa, królestwo Sichona, króla Amorytów, oraz królestwo Oga, króla Baszanu, ziemię i miasta z ich okręgami, jak również miasta okoliczne kraju. 34 Odbudowali więc Gadyci Dibon, Atarot i Aroer, 35 następnie Atrot-Szofan, Jazer i Jogboha, 36 Bet-Nimra i Bet-Haran, miasta obronne, a także zagrody dla trzód.

Niektóre z tych nazw były wymieniane tam na początku. Widocznie nie były to nazwy krain, ale miast (a przynajmniej niektóre).

37 Rubenici odbudowali Cheszbon, Eleale i Kiriataim, 38 następnie Nebo, Baal-Meon oraz Sibma, i nadali nazwy miastom, które odbudowali. 39 Potomkowie Makira, potomkowie Manassesa, ruszyli do Gileadu, zdobyli go i wypędzili Amorytów, którzy tam mieszkali. 40 Oddał więc Mojżesz Gilead Makirowi, potomkowi Manassesa, on zaś tam się osiedlił. 41 Również Jair, potomek Manassesa, wyruszył i zajął wsie [Amorytów], i nazwał je Osiedlami Jaira.

"Osiedla" trochę dziwnie brzmią. Inne tłumaczenia mówią o "osadach", albo bez przekładania: Chawwot-Jair.

42 W końcu wyruszył Nobach. Zdobył Kenat z przynależnymi doń miastami i nazwał je swoim własnym imieniem - Nobach.

Najwyraźniej te wyprawy Jaira oraz Nobacha musiał być jakoś bardziej znaczące, że jest wzmianka akurat o nich. Albo po prostu były to nieliczne wyprawy z tak małą grupą ludzi - nie całym plemieniem, ale jego odnogą.

No, tak czy inaczej, Izraelici zaczynają wreszcie się osiedlać.