1Sm 21 - Dawid zjada święte chleby z ołatarza

Dzisiejszy rozdział porusza dość ciekawy problem związany z Prawem - mianowicie jak to możliwe, że Dawid zjadł święte chleby z ołtarza i przeżył. Następnie zaś przedstawiona jest historia o tym, jak Dawid udawał szalonego. Zapraszam.

1 Podniósłszy się Dawid odszedł, a Jonatan powrócił do miasta.

Sdz 8 - czym się kończy zadzieranie z Gedeonem

To już ostatni rozdział opisujący działalność Gedeona. Dość dużo się w nim dzieje - Gedeon rozgramia swych ostatnich wrogów swoimi trzystoma ludźmi, karze potem surowo własnych rodaków za odmówienie mu pomocy, a w końcu on sam dopuszcza się bałwochwalstwa i rozdział kończy się bardzo smutno niestety - choć wart jest przeczytania mimo to.

1 Potem rzekli do niego mężowie Efraima: «Cóż to za sposób postępowania z nami, żeś idąc walczyć z Madianitami nie wezwał nas?» I bardzo się z nim spierali.

Kpł 23 - o świętach wesołych i smutniejszych nieco

Dziś mowa jest o świętach. Rzecz dość ciekawa sama w sobie. Jakby ktoś się uparł, to mógłby te święta obchodzić również dzisiaj.

1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! 3 Przez sześć dni praca będzie wykonywana, ale siódmego dnia jest uroczysty szabat, jest zwołanie święte, nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy - to jest szabat dla Pana we wszystkich waszych siedzibach.

Kpł 2 - jakie chleby smakują Bogu

Dziś mowa jest o mniej makabrycznej formie ofiary - o ofierze z pokarmów, a konkretniej ze zboża, mąki i różnych rodzajów chleba. Ponadto zrodziła mi się odnośnie tych chlebów pewna refleksja odnośnie tragicznego położenia Mojżesza na tej pustyni.

1 Jeżeli kto chce złożyć w darze dla Pana ofiarę pokarmową, niech złoży w darze najczystszą mąkę. Poleje ją oliwą i doda do niej kadzidła. 2 Potem przyniesie ją do kapłanów, synów Aarona. Kapłan weźmie pełną garść najczystszej mąki razem z oliwą i ze wszystkim kadzidłem i zamieni w dym na ołtarzu jako pamiątkę, jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana.

Wj 25 - arka, cheruby i inne Boże rzeczy ze złota

Dzisiejszy rozdział zawiera opis arki, przebłagalni z cherubami, stołu, naczyń i świecznika, jednym słowem - dużej ilości rzeczy ze złota, które Bóg chce, aby przygotowano dla Niego.

1 Pan tak przemówił do Mojżesza: 2 «Powiedz Izraelitom, aby zebrali dla Mnie daninę. Od każdego człowieka, którego skłoni do tego serce, przyjmijcie dla mnie daninę. 3 Macie zaś przygotować dla Mnie jako daninę: złoto, srebro i brąz, 4 purpurę fioletową i czerwoną, karmazyn, bisior i sierść kozią; 5 baranie skóry barwione na czerwono i skóry z delfinów oraz drzewo akacjowe; 6 oliwę do świecznika, wonności do wyrobu oleju namaszczania i pachnących kadzideł; 7 kamienie onyksowe i inne drogie kamienie dla ozdobienia efodu i pektorału.

Wj 12 - wielkie wyjście

Dzisiejszy rozdział jest wyjątkowo długi. Opisuje on zapowiedź ostatniej plagi, ustanowienie święta Paschy, nadejście owej plagi i ostateczne wyjście Izraelitów z Egiptu. Po drodze zaś występuje mnóstwo szczegółów, na podstawie których pisać można długie teorie.

1 Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: 2 «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! 3 Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu.

Nie powiem chyba nic specjalnie odkrywczego, stwierdzając, że ten baranek symbolizuje Chrystusa.