1 Słuchaj, Izraelu, ty dzisiaj masz przejść przez Jordan, aby wydziedziczyć narody większe i mocniejsze od ciebie, miasta ogromne i umocnione pod niebo, 2 lud mocny i wysoki, synów Anaka, znanych ci, o których słyszałeś: «Któż się ostoi wobec synów Anaka?»łDobrze, że jest tutaj ten fragment o ich nieprawości. Wielu ludzi uważa bowiem, że Bóg zabijał narody tylko w ramach własnej zachcianki.
3 Niech ci więc dzisiaj będzie wiadomo, że Pan, Bóg twój, kroczy przed tobą jak ogień pożerający. On ich zniszczy, On ich poniży przed tobą, prędko ich wypędzisz, wytępisz, jak ci to przyrzekł Pan. 4 Nie mów w sercu, gdy Pan, Bóg twój, pokona ich przed tobą: «Dzięki mej cnocie dał mi Pan tę ziemię w posiadanie»: bo z powodu nieprawości tych ludów Pan wytępił je przed tobą.
5 Nie dzięki twojej sprawiedliwości ani prawości serca twojego ty przychodzisz wziąć ich kraj w posiadanie, lecz z powodu niegodziwości tych ludów Pan, Bóg twój, wypędził je przed tobą, a także aby dopełnić słowa przysięgi danej twoim przodkom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. 6 Wiedz, że nie ze względu na twoją cnotę Pan, Bóg twój, daje ci tę piękną ziemię na własność, bo jesteś ludem o twardym karku.To już któryś raz, gdy mowa jest o tym karku. O twardym karku znaczy oczywiście, że nieposłusznym.
7 Pamiętaj, a nie zapomnij, jak na pustyni pobudzałeś do gniewu Pana, Boga swego. Od dnia, kiedyś wyszedł z ziemi egipskiej aż do przyjścia na to miejsce, byliście oporni względem Pana. 8 Na Horebie do gniewu pobudzaliście Pana i rozgniewał się na was Pan tak bardzo, że chciał was wytępić. 9 Gdy wchodziłem na górę, by otrzymać kamienne tablice Przymierza, zawartego z wami przez Pana, i czterdzieści dni i czterdzieści nocy przebywałem na górze nie jedząc chleba, nie pijąc wody, 10 dał mi Pan dwie kamienne tablice pisane palcem Bożym. Były na nich wyryte wszystkie słowa, które wyrzekł do was Pan na górze spośród ognia w dniu zgromadzenia.O tym była mowa, jakby ktoś nie pamiętał, w Wj 20.
11 Pod koniec czterdziestu dni i czterdziestu nocy dał mi Pan dwie kamienne tablice - tablice Przymierza. 12 I rzekł do mnie Pan: «Wstań, zejdź stąd prędko, bo niegodziwie postąpił twój lud, który wyprowadziłeś z Egiptu. Szybko zeszli z drogi, którą im zaleciłeś. Uczynili sobie posąg ulany z metalu». 13 I dalej mówił do mnie Pan: «Widzę, że ten naród jest narodem o twardym karku. 14 Pozwól, że ich wytępię, wygładzę ich imię spod nieba, a z ciebie uczynię naród mocniejszy i liczniejszy od nich». 15 Odwróciłem się i zszedłem z góry - a góra płonęła ogniem - trzymając w rękach dwie tablice Przymierza. 16 Ujrzałem wtedy, żeście grzeszyli przeciw Panu, Bogu swojemu, czyniąc sobie cielca ulanego z metalu, tak prędko odstąpiwszy od drogi, którą wyznaczył wam Pan.O tym grzechu przeczytamy w Wj 32.
17 Wtedy pochwyciłem obie tablice i rzuciłem oburącz, aby je potłuc na waszych oczach. 18 I leżałem przed Panem, jak za pierwszym razem, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, nie jedząc chleba, nie pijąc wody za cały ten grzech, któregoście się dopuścili, czyniąc to, co jest złe w oczach Pana, i pobudzając go do gniewu.Oo, a o tym leżeniu Mojżesza nie było wcześniej mowy. I przyznam, że to rzecz bardzo zadziwiająca. Czterdzieści dni leżeć nawet bez wody? To chyba nawet Jezus kiedy pościł, to coś pił, bo Ewangelie mówią tylko, że nie jadł, a potem odczuł głód. A pragnienie w końcu musiałby odczuć wcześniej.
No ale całkiem możliwe, że Mojżesz przesadza z tymi czterdziestoma dniami. Mógł równie dobrze stracić rachubę, zwłaszcza że nic nie pił i mu się coś mogło uroić.
Hm, no tyle że Mojżesz mówi "jak za pierwszym razem". Pierwszym, czyli chyba wtedy gdy dostał owe tablice i inne prawa. Wyglądałoby więc na to, że wówczas również nic nie jadł i nie pił. Może zatem przebywanie w obecności Boga niwelowało jakoś jego fizjologiczne potrzeby?
19 Przeląkłem się bowiem widząc gniew i zapalczywość, jakimi zapłonął na was Pan, tak że chciał was wytępić. Lecz wysłuchał mnie Pan jeszcze i tym razem. 20 Na Aarona również Pan bardzo się rozgniewał, chcąc go zgładzić, lecz w tym czasie wstawiłem się także za Aaronem. 21 A rzecz grzeszną, którą uczyniliście, cielca, chwyciłem, spaliłem w ogniu, połamałem, starłem na drobny proch i wrzuciłem do potoku wypływającego z góry.No o tym też była mowa, że Mojżesz wrzucił go do wody. Tylko nie, że do potoku.
22 W Tabeera, Massa i Kibrot-Hattaawa jeszcze drażniliście Pana. 23 Gdy wysłał was Pan z Kadesz-Barnea, mówiąc: «Idźcie, posiądźcie ziemię, którą wam dałem», wzgardziliście nakazem Pana, Boga swojego, nie byliście Mu wierni i nie usłuchaliście Jego głosu.24 Opornie postępowaliście względem Pana od dnia, kiedy was poznałem. 25 Zanosiłem błagania do Pana, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy; zanosiłem błagania, bo Pan zamierzał was wyniszczyć.Znowu czterdzieści dni... To taka ulubiona liczba Mojżesza czy jak?
26 Modliłem się do Pana mówiąc: «Panie nasz, Boże, nie zatracaj ludu swego, własności swojej, który uwolniłeś swą wielkością i wyprowadziłeś z Egiptu mocną ręką. 27 Pomnij na sługi twoje: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Nie zwracaj uwagi na upór tego ludu, na jego nieprawość i jego grzech, 28 aby nie mówiono w kraju, z którego nas wyprowadziłeś: "Pan nie może doprowadzić ich do kraju, który im przyrzekł. Z nienawiści ku nim wyprowadził ich, aby pomarli na pustyni". 29 A oni są przecież Twoim ludem, Twoją własnością, któreś wyprowadził z ogromną mocą i wyciągniętym ramieniem».Modlitwa ta, tyle, że inaczej sformułowana, znajduje się w rozdziale Lb 14,13-19. W obu wersjach mamy tą samą linię argumentacji - że Bóg powinien okazać miłosierdzie ze względu na reputację wśród innych narodów.
Cóż, jak wiemy z Księgi Liczb, prośba ta okazała się skuteczna i Bóg znowu uległ Mojżeszowi. Hm, a może on od początku chciał ulec, ale czekał na odpowiedni moment? To akurat trudno stwierdzić.
W każdym razie to już jest koniec dzisiejszego rozdziału.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz