1 Jeżeli kto chce złożyć w darze dla Pana ofiarę pokarmową, niech złoży w darze najczystszą mąkę. Poleje ją oliwą i doda do niej kadzidła. 2 Potem przyniesie ją do kapłanów, synów Aarona. Kapłan weźmie pełną garść najczystszej mąki razem z oliwą i ze wszystkim kadzidłem i zamieni w dym na ołtarzu jako pamiątkę, jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana.Napisane jest, że ofiara ta ma być pamiątką, jednak nie napisano, co ma upamiętniać. I to jest trochę dziwne. Jednak w Biblii Tysiąclecia napisane jest, że pamiątką nazywano inaczej tą część ofiary, którą przeznacza się na spalenie. I teraz się zastanawiam, skąd oni to wzięli, bo nie ma żadnych odnośników obok.
3 Wszystko, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należało do Aarona i jego synów. To jest najświętsza część z ofiar spalanych dla Pana.
4 Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę pokarmową ciasto pieczone w piecu, będą to placki przaśne z najczystszej mąki zaprawionej oliwą albo przaśne podpłomyki, pomazane oliwą. 5 Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów potrawę smażoną na patelni, to przyrządzisz ją z najczystszej mąki niekwaszonej, zaprawionej oliwą. 6 Pokruszysz ją na kawałki i polejesz oliwą. To jest ofiara z pokarmów. 7 Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów ciasto gotowane w rondelku, to będzie ono z najczystszej mąki zaprawionej oliwą.Powyższy fragment jest o tyle ciekawy, że pokazuje nam, jak wyglądała kuchnia u Izraelitów. A konkretnie - jakie były rodzaje pieczywa przyrządzanego z samej mąki i oliwy. Otóż z tych dwóch składników robiło się i większego placka, i podpłomyk (czyli mniejszego), i jakieś coś smażonego na patelni, i coś gotowanego w rondelku. Naprawdę spory repertuar, jak na samą mąkę i oliwę.
Ale zastanawia mnie jeszcze jedna rzecz - wygląda to wszystko tak, jakby Bóg to mówił Mojżeszowi na pustyni. A przecież na pustyni Izraelici jedli chyba samą mannę. Ba, z resztą sam Mojżesz miał do Ziemi Obiecanej nie dojść, a chyba tylko ją ujrzeć z daleka. A to oznacza, że te wszystkie przepisy dotyczące placów i podpłomyków na ofiarę dotyczyły się dopiero przyszłych pokoleń, które będą miały dostęp do zboża i mąki. Wobec tego cała sytuacja wygląda dość tragicznie - Mojżesz posłusznie spisuje przepisy, których nie będzie nawet miał możliwości spełnić błąkając się do końca życia po pustyni.
8 Potem przyniesiesz do Pana pokarm tak przyrządzony i oddasz go kapłanowi, a on złoży go w ofierze na ołtarzu. 9 Kapłan podniesie z tej ofiary pokarmowej pamiątkę i zamieni w dym na ołtarzu jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. 10 Wszystko, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należało do Aarona i jego synów. To jest najświętsza część z ofiar spalanych dla Pana.
11 Nie będziecie składać na ofiarę pokarmową dla Pana nic kwaszonego. Albowiem ciasta kwaszonego ani miodu nie będziecie zamieniać w dym dla Pana jako ofiary spalanej. 12 Przyniesiecie te rzeczy jako dar pierwocin, ale nie będziecie ich kłaść na ołtarzu, aby się zmieniły w miłą woń.Hm, no i to jest rzecz ciekawa. Jako dar pierwocin może być, ale do spalania już nie. Czyli w samym kwasie i miodzie nic złego chyba nie ma, ale z jakichś powodów Bóg tego nie chce "spożywać". A swoją drogą - miodu chyba i tak nie da się spalić.
13 Każdy dar należący do ofiary pokarmowej ma być posolony. Niech nie brakuje soli przymierza Boga twego przy żadnej ofierze pokarmowej. Każdy dar posypiesz solą.Ta sól w jakiś sposób symbolizowała przymierze, bo w paru innych miejscach będzie mowa jeszcze o "przymierzu soli". Ponadto Jezus mówił, że wy jesteście solą ziemi - może to ma jakiś związek?
14 Jeżeli chcesz złożyć jako dar spalany dla Pana ofiarę pokarmową z pierwocin, to będą nią kłosy prażone na ogniu albo kasza z nowego zboża jako ofiara pokarmowa z pierwocin. 15 Polejesz ją oliwą i położysz na niej kadzidło. To jest ofiara z pokarmów. 16 Kapłan zamieni w dym pamiątkę z kaszy i oliwy wraz z całym kadzidłem jako ofiarę spalaną dla Pana.No i to tyle w dzisiejszym rozdziale.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz