Pwt 29 - aby być wiernym nowemu przymierzu

W dzisiejszym rozdziale Mojżesz wspomina raz jeszcze co ważniejsze wydarzenia z historii Izraela, podkreśla, by przestrzegać prawa i jak zwykle - przestrzega przed bałwochwalstwem. Mimo iż zasadnicza treść nie jest niczym zaskakującym, to można w tu jednak znaleźć parę ciekawostek, jak na przykład nazwy miast zniszczonych razem z Sodomą i Gomorą, albo to, że w momencie zawierania przymierza Bóg ma w jakiś sposób polepszyć Izraelitom zdolności rozumienia ważnych rzeczy.

 Mojżesz zwołał wszystkich Izraelitów i rzekł: Widzieliście wszystko, co w ziemi egipskiej Pan na waszych oczach uczynił faraonowi, wszystkim jego sługom i całej ziemi: 2 wielkie plagi, jakie widziały wasze oczy, znaki i wielkie cuda. 3 Nie dał wam Pan aż do dnia obecnego serca, które by rozumiało, ani oczu, które by widziały, ani uszu, które by słyszały.

A to ciekawe sformułowanie - czyli wynikałoby z tego, że Izraelici byli przez cały czas wędrówki w jakiś sposób zaślepieni, otumanieni. A teraz chyba ma się to zmienić...

Zastanawiam się tylko, czy to Bóg ich zaślepił jakoś specjalnie, a teraz miałby zdjąć z nich ową "klątwę", czy raczej Izraelici byli mało rozumni z natury, a teraz Bóg natchnie ich jakoś swoją mądrością. Hm, no w sumie stawiam na tą drugą opcję.

4 Prowadziłem was przez czterdzieści lat po pustyni; a nie podarły się na was szaty ani obuwie na waszych nogach.

Podobne słowa padły wcześniej w Pwt 8,4. Też była mowa, że szaty się nie zniszczyły, ale oprócz tego jeszcze, że noga ich nie opuchła.

5 Chleba nie jedliście, nie piliście wina ni sycery, abyście poznali, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem. 6 Przyszliście potem na to miejsce. Sichon, król Cheszbonu, i Og, król Baszanu, wyszli przeciwko nam na wojnę, lecz pobiliśmy ich. 7 Odebraliśmy im ziemię i daliśmy ją w posiadanie Rubenitom, Gadytom i połowie pokolenia Manassesa.

O tym było w Lb 21 i Lb 32.

8 Strzeżcie słów tego przymierza i wypełniajcie je, byście mieli powodzenie we wszystkim, co uczynicie. 9 Stoicie dzisiaj wszyscy przed obliczem Pana, Boga waszego: wasi naczelnicy pokoleń, wasi starsi, wasi zwierzchnicy i każdy Izraelita; 10 wasze dzieci i żony, i obcy, który przebywa w twoim obozie, począwszy od tego, który ścina drzewo, do tego, który czerpie wodę.

Hm, to by znaczyło, że owi obcy w obozie byli tam raczej w charakterze niewolników i wykonywali różne prace. I w zasadzie nie ma w tym nic nadzwyczajnego.

11 Weszliście z Panem, Bogiem swoim, w przymierze, które Pan, Bóg wasz, zawarł dziś z wami pod przysięgą, 12 aby was dzisiaj uczynić swoim ludem.

Znowu podkreślenie, że Izrael staje się własnością Boga dopiero teraz.

On bowiem będzie dla was Bogiem, jak przyobiecał tobie i jak poprzysiągł przodkom waszym: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. 13 Nie z wami tylko zawieram to przymierze i składam przysięgę, 14 ale z każdym, który tu stoi z wami dzisiaj w obliczu Pana, Boga naszego, i z każdym, kogo tu dzisiaj nie ma z nami.

Hm, ów "każdy, który tu stoi z wami dzisiaj" to chyba ów obcy niewolnik, ewentualnie może dzieci Izraelitów. Bo Mojżesz mówi generalnie do całego Izraela.

A "każdy, kogo tu dzisiaj nie ma z nami" to chyba Izraelita, który akurat się nie zjawił na zebraniu, albo ewentualnie ktoś, kto dopiero ma się narodzić - w sensie wszystkie kolejne pokolenia.

15 Wy wiecie, z kim mieszkaliśmy w Egipcie i jak szliśmy między narodami, wśród których droga nam wypadła. 16 Widzieliśmy ich obrzydliwości, ich posągi z drzewa i kamienia, ze srebra i złota, które są u nich. 17 Niech nie będzie między wami żadnego mężczyzny ani kobiety, ani rodu, ani pokolenia, którego by serce się odwróciło od Pana, Boga waszego, idąc służyć bogom tych narodów. Niech nie będzie między wami korzenia, wydającego truciznę lub piołun.

Piołun to taka gorzka roślina, używana czasem jako przyprawa. To chyba ze względu na smak symbolizuje tutaj zło, na równi z trucizną. Zdaje mi się również, że symbole te wskazują na zjawisko rozprzestrzeniania się owego zła - zatruwania narodu, tak samo jak niewielka ilość trucizny lub piołunu może skazić wodę.

18 A gdyby ktoś, słysząc słowa tego przekleństwa, pochlebiał sobie w sercu mówiąc: «Będę miał pokój, nawet chodząc w uporze mego serca» - w ten sposób sprowadzając zgubę na ziemię tak nawodnioną, jak i suchą - 19 nie zechce mu Pan przebaczyć, bo już rozpaliły się gniew i zazdrość Pana przeciwko temu człowiekowi; spadną na niego wszystkie przekleństwa zapisane w tej księdze, a Pan wymaże jego imię spod nieba.

"Wymaże jego imię" - czyli znowu Orwellowska ewaporacja...

Z owym "chodzeniem w uporze serca" chodzi chyba o sytuację, gdy człowiek nie robi nic zewnętrznie złego, więc ludzie nie skażą go za żaden jawny grzech, ale wewnętrznie jest zły, odrzuca Boga, prawo liczy się dla niego tylko ze względu na to, co się stanie, gdy go złapią. Tak ja bym to interpretował.

20 Pan go wyłączy na jego nieszczęście ze wszystkich pokoleń Izraela, stosownie do wszystkich przekleństw tego przymierza, zapisanych w księdze tego Prawa.

Mojżesz mówi o księdze - to by więc oznaczało, że jego mowa była na bieżąco zapisywana, gdy mówił - że jakaś księga już istniała. No, albo ewentualnie ktoś, kto po jakimś czasie spisywał owe słowa, nie zorientował się, że gdy Mojżesz mówił, ta księga jeszcze nie powstała. Stawiam jednak na tą pierwszą wersję.

21 Wtedy przyszłe pokolenie, wasi synowie, którzy po was powstaną, i obcy, który przybędzie z dalekiej krainy, widząc plagi tej ziemi i choroby, które na nią Pan ześle, powiedzą: 22 «Siarka, sól, spalenizna po całej jego ziemi!» Nie obsieją jej, nie zakiełkuje, nie urośnie na niej żadna roślina, jak w zagładzie Sodomy, Gomory, Admy i Seboim, które Pan zniszczył w swym gniewie i zapalczywości.

No proszę, a zatem mamy tutaj nazwy kolejnych miast zniszczonych razem z Sodomą i Gomorą - bardzo ciekawe. Przypomnę, że opis tych wydarzeń miał miejsce w Rdz 19.

23 I wszystkie narody powiedzą: «Czemuż to Pan tak uczynił tej ziemi? Dlaczego ten żar gniewu?» 24 I odpowiedzą: «Bo opuścili przymierze Pana, Boga ich przodków, zawarte z nimi, kiedy ich wyprowadził z ziemi egipskiej, 25 a poszli służyć obcym bogom i oddawać im pokłon - bogom nieznanym, których On im nie przydzielił - 26 i zapalił się gniew Pana przeciw tej ziemi, sprowadzając na nich wszystkie przekleństwa, zapisane w tej księdze.

Znowu "w tej księdze" - czyli tak jakby wszystkie narody pochylały się nad tą właśnie księgą i tak mówiły. Hm, no i w sumie to ma sens, bo teraz Biblia tłumaczona jest na wszystkie języki.

"Nie przydzielił" - Biblia Gdańska tłumaczy ten fragment jako: "którzy im nic nie udzielili" - ci bogowie. Zaś Warszawsko-Praska: "których Jahwe nie dał im w dziedzictwie". No, jednym słowem obcym.

27 Wyrwał ich Pan z ich ziemi z gniewem, zapalczywością i wielkim oburzeniem, i wygnał ich do obcej ziemi, jak to jest dzisiaj».

"Dzisiaj" - to jest to przypuszczalne dzisiaj, które nastanie, gdy Izrael będzie zniszczony i narody będą mówić.

28 Rzeczy ukryte należą do Pana, Boga naszego, a rzeczy objawione - do nas i do naszych synów na wieki, byśmy wykonali wszystkie słowa tego Prawa.

A ten fragment z rzeczami ukrytymi jest zastanawiający - w sumie to po co on się tu znalazł? Hm, no okej, przynajmniej wiemy tyle, że są jakieś rzeczy ukryte. Pytanie, czy Mojżesz może też coś wiedział na ich temat?

Cóż, tak czy inaczej, to już jest koniec dzisiejszego rozdziału.