1 Samson zstąpił do Timny i ujrzał tam kobietę wywodzącą się z córek filistyńskich. 2 Wróciwszy, tak oznajmił swemu ojcu i matce: «W Timnie ujrzałem wśród córek filistyńskich pewną kobietę. Weźcie mi ją teraz za żonę!»Fju, a to ciekawa sytuacja: rodzice mają wziąć ją za żonę dla niego. Innymi słowy: facet nie umie zagadać do dziewczyny ani zakręcić się nawet u jej rodziców, więc żąda od swojego tatusia i mamusi, aby go w tym wyręczyli.
No, ale być może w tamtych czasach normalne było, że to rodzice wybierali synowi żonę i załatwiali sprawy z tym związane. Nie wiadomo...
3 Rzekł mu jego ojciec i matka: «Czyż nie ma kobiety pomiędzy córkami twoich braci i w całym twoim narodzie, żeś poszedł szukać żony wśród nieobrzezanych Filistynów?»"Nieobrzezani Filistyni" - podoba mi się to sformułowanie. Nota bene spotkamy się z nim jeszcze w Biblii - z tego co kojarzę, Dawid będzie tak nazywać Goliata.
Samson odpowiedział swemu ojcu: «Weźcie mi tę, gdyż spodobała się moim oczom».4 Rodzice jego nie wiedzieli, że to pochodziło od Pana, który szukał słusznego powodu do sporu z Filistynami, albowiem Filistyni panowali w tym czasie nad Izraelitami.A to ciekawe - Bóg szuka słusznego powodu do sporu. To dość zaskakujące, w końcu wydawałoby się, że gdy Bóg chce sporu, to nie potrzebuje szukać powodu - jest wszechmogący.
Jaka zatem może być przyczyna tej potrzeby słusznego powodu? Być może jest to znowu sytuacja w tym stylu, że Bóg jest ograniczony swoją własną sprawiedliwością - że skoro wydał Izraela w ręce Filistynów, to teraz nie może ot tak sobie odwołać swojego postanowienia. Albo może nie chciał, by Filistyni brali Go za niesprawiedliwego? W sensie, że chodziło mu o dobre imię?
No cóż, trudno jest domyślić się motywacji Boga. Może później trochę się to nam rozjaśni.
5 Udał się więc Samson wraz z ojcem swoim i matką do Timny, a gdy się zbliżał do winnic Timny, oto młody lew rycząc stanął naprzeciw niego. 6 Wówczas opanował go duch Pana, tak że lwa rozdarł, jak się koźlę rozdziera, chociaż nie miał nic w ręku.W sensie, że to Samson rozdarł tego lwa. Trudno nam to sobie dokładniej wyobrazić, bo my akurat nie wiemy "jak się koźlę rozdziera". Widzimy tylko tyle, że w Izraelu zwykło się rozdzierać koźlęta - po co? Tego nie wiemy. Może chodzi o obdzieranie ze skóry przed zjedzeniem? Albo to taka forma uśmiercania? Albo po prostu chodzi o rozdzielanie samego mięsa na sztuki?
No, tak czy inaczej, Duch Święty dał Samsonowi siłę, by zrobił to samo z lwem.
Jednak nie zdradził się wobec swego ojca i matki z tego, co uczynił. 7 Kiedy przyszedł na miejsce, rozmawiał z ową kobietą i spodobała mu się. 8 Gdy po jakimś czasie Samson wracał, by wziąć ją za żonę, zboczył, by obejrzeć padlinę lwa, a oto rój pszczół i miód znalazły się w padlinie. 9 Wziął go więc do ręki i jadł, a gdy przyszedł do swego ojca i matki, dał im także, aby jedli, nie mówiąc im jednak, że miód zebrał z padliny lwa.A to bardzo dziwna historia... Czy to miał być jakiś symbol? Może wyjaśni się z czasem.
Hm, ale swoją drogą, nie musiało tutaj się zdarzyć nic nadnaturalnego - jakaś barć (tj. taki dziki ul) mogła się urwać z drzewa i spaść na tego lwa.
10 Następnie jego ojciec poszedł do owej kobiety i sprawiono Samsonowi wesele, które trwało siedem dni, bo taki mieli zwyczaj młodzieńcy. 11 Ponieważ jednak obawiano się go, wybrano trzydziestu towarzyszy, którzy przy nim byli.No, siedem dni wesela to sporo. Wygląda to tak, jakby organizatorami tego wesela była rodzina panny młodej - tak by pasowało, że "taki mieli zwyczaj młodzieńcy" odnosi się do jakichś braci czy kuzynów owej Filistynki. No chyba że tym młodzieńcem jest tutaj Samson. Tak czy inaczej, trzydziestu mężów to najwyraźniej filistyńscy ochroniarze, którzy mieli pilnować, by Samson nic nie nabroił na swoim weselu.
12 Samson zwrócił się do nich w słowach: «Pozwólcie, że wam przedłożę zagadkę. Jeżeli mi ją rozwiążecie w przeciągu siedmiu dni wesela, dam wam trzydzieści tunik lnianych oraz trzydzieści szat ozdobnych. 13 Jeżeli jednak nie będziecie mi mogli rozwiązać zagadki, wówczas wy mi dacie trzydzieści tunik lnianych i trzydzieści szat ozdobnych». Odpowiedzieli mu: «Przedstaw swoją zagadkę, a będziemy jej słuchać».W zasadzie to nie jest powiedziane, że zgadzają się na ten układ - jest tylko, że chcą posłuchać...
14 Rzekł więc: «Z tego, który pożera, wyszło to, co się spożywa, a z mocnego wyszła słodycz». I przez trzy dni nie mogli rozwiązać zagadki. 15 Czwartego dnia zwrócili się do żony Samsona: «Namów swego męża, aby nam podał rozwiązanie zagadki, w przeciwnym bowiem razie zniszczymy ogniem ciebie i dom twego ojca. Czy na to zaprosiliście nas tutaj, aby nas ogołocić z naszego mienia?»Hm, no ale z tych słów wynika, że jednak wyzwanie zostało przyjęte. Pytanie brzmi, czy było przyjęte na tyle wyraźnie, aby uznać to za wiążącą umowę - bo w Biblii nic na to nie wskazuje i tak sobie myślę, że jakby byli mądrzy, to olali by tą całą zagadkę.
16 Wówczas płakała żona Samsona przed nim i mówiła: «Zaprawdę, nienawidzisz mnie i nie masz dla mnie miłości. Oto synom mego narodu zadałeś zagadkę, której nie rozwiązałeś wobec mnie».Ech, te kobiety - od razu, że nienawidzi...
Rzekł do niej: «Nawet mojemu ojcu i matce nie rozwiązałem jej, a tobie mam ją rozwiązać?» 17 I płakała przed nim przez owe siedem dni, kiedy mieli wesele. Dnia siódmego podał jej rozwiązanie, gdyż mu się naprzykrzała. Ona zaś podała rozwiązanie zagadki synom swego narodu. 18 Siódmego dnia przed zachodem słońca rzekli do niego mężowie miasta: «Cóż słodszego niż miód,Ciekawa w sumie ta ich kultura była - widać oni tak mieli na co dzień, że mówili takimi zawoalowanymi zwrotami, nie wprost.
a cóż mocniejszego niż lew».
A swoją drogą: odpowiedź na pytanie "cóż mocniejszego niż lew" brzmi "Samson".
I tak sobie jeszcze myślę: czy ten cały lew z miodem to nie jest symbol tego, że Bóg poprzez wzniecenie wojny zamierza doprowadzić Izrael do dobrobytu? No, taka jedna interpretacja przyszła mi do głowy.
Odpowiedział im:"Oranie jałowicą" - ciekawa metafora na nękanie żony, taka dość dosadna. Tylko nie podoba mi się to, że on tak naprawdę w nazwał tu swoją żonę krową, bo jałowica to właśnie krowa...
«Gdybyście nie orali moją jałowicą,
nie rozwiązalibyście mojej zagadki».
19 Opanował go wówczas duch Pana i przyszedłszy do Aszkelonu zabił trzydziestu mężów, a ściągnąwszy z nich łup, dał szaty ozdobne tym, którzy mu rozwiązali zagadkę. Potem uniesiony strasznym gniewem wrócił do domu swego ojca. 20 Żona zaś Samsona dostała się towarzyszowi, który był przy nim.No, te ostatnie dwa wersy rozdziału są bardzo zaskakujące, a zarazem niejasne. Pomyślmy więc, o co tu w ogóle chodziło. Zacznijmy od tego, że na początku tego rozdziału była wzmianka, że Bóg szukał "słusznego powodu do sporu". No i wygląda na to, że powód się znalazł. Taki, że Filistyni dręczyli żonę Samsona.
Tylko na czym polega "słuszność" owego powodu? Czy można powiedzieć, że to sprawiedliwe, zabijać trzydziestu ludzi w odwecie za mały szantaż? No raczej nie.
Wygląda więc na to, że z ową "słusznością" nie chodziło o to, by zachowana została sprawiedliwość, ale raczej by iskra do owego sporu wyszła w naturalny sposób od ludzi, a nie jakoś nienaturalnie od Boga. Innymi słowy, Bóg nie chciał, aby jego ingerencja była dla wszystkich widoczna. A więc słuszny powód to taki, który da się wytłumaczyć psychologicznie, historycznie itp.
Gniew Samsona w tym przypadku da się wytłumaczyć - Filistyni zepsuli mu wesele i żona stwierdziła, że on ją nienawidzi. Jedyne co zaskakuje to wzmianka, iż Samson tak naprawdę zabijał ludzi będąc pod wpływem Ducha Świętego. W oryginale wyraźnie jest mowa o duchu Jahwe. Choć być może dziwić to aż tak nie powinno, skoro czytamy, że spór wyraźnie był wolą Boga.
I cóż... sytuacja robi się gorąca, a do tego ktoś jeszcze zabrał Samsonowi żonę - ten wątek pociągnięty będzie jednak w następnym rozdziale.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz