1 Miriam i Aaron mówili źle przeciw Mojżeszowi z powodu Kuszytki, którą wziął za żonę. Rzeczywiście bowiem wziął za żonę Kuszytkę. 2 Mówili: «Czyż Pan mówił z samym tylko Mojżeszem? Czy nie mówił również z nami?» A Pan to usłyszał.Te ostatnie słowa rozumiem w ten sposób: "Bóg rozmawiał i z nami, i z Mojżeszem, więc pod tym względem jesteśmy równi. Ale Mojżesz ma żonę Kuszytkę, więc jest od nas gorszy."
3 Mojżesz zaś był człowiekiem bardzo skromnym, najskromniejszym ze wszystkich ludzi, jacy żyli na ziemi.A to ciekawe stwierdzenie. W ogóle odnoszę wrażenie, że jest to już pisane ręką nieco innego człowieka, niż poprzednie rozdziały. Strzelam tak na oko, że jest to tzw. tradycja jahwistyczna, jeśli trzymać się podziałów i terminologii biblistów.
Ogółem nie jestem jeszcze biegły w rozpoznawaniu tych czterech tradycji (nawet nazw do końca nie pamiętam), ale tą jedną rzecz chyba rozpoznaję, że jeśli czyta się coś w Biblii z uśmiechem na ustach, to najprawdopodobniej jest to tradycja jahwistyczna.
4 I zwrócił się nagle Pan do Mojżesza, Aarona i Miriam: «Przyjdźcie wszyscy troje do Namiotu Spotkania». I poszli wszyscy troje, 5 a Pan zstąpił w słupie obłoku, zatrzymał się u wejścia do namiotu i zawołał na Aarona i Miriam. Gdy obydwoje podeszli, 6 rzekł:
«Słuchajcie słów moich:Zastanawia mnie w tym fragmencie pewna rzecz: Bóg mówi o jakimś tam jednym proroku, który dostaje widzenia i sny. Możesz zaś przedstawiony jest jako wyjątek, do którego Bóg mówi wyraźnie, twarzą w twarz. Ale jednocześnie do Aarona i Miriam również mówił w tym miejscu wyraźnie, a i sami oni wspominali wcześniej, że przecież Bóg mówi i do nich - nie był to zatem jakiś wielki wyjątek.
Jeśli jest u was prorok,
objawię mu się przez widzenia,
w snach będę mówił do niego.
7 Lecz nie tak jest ze sługą moim, Mojżeszem.
Uznany jest za wiernego w całym moim domu.
8 Twarzą w twarz mówię do niego -
w sposób jawny, a nie przez wyrazy ukryte.
On też postać Pana ogląda.
Czemu ośmielacie się przeciwko memu słudze,
przeciwko Mojżeszowi, źle mówić?»
Powiem więc tak: nie rozumiem, dlaczego Bóg naświetla różnice między prorokiem mającym sny a Mojżeszem, skoro wobec Aarona i Miriam lepiej by było chyba naświetlić różnicę między Mojżeszem a nimi.
Przypuszczać można jednak, że różnice między nimi też były. Prawdopodobnie Aaron i Miriam dostawali jasne słowa od Boga tylko czasami, nie rozmawiali z Nim twarzą w twarz i nie widzieli Jego postaci.
9 I zapalił się gniew Pana przeciw nim. Odszedł [Pan], 10 a obłok oddalił się od namiotu, lecz oto Miriam stała się nagle biała jak śnieg od trądu. Gdy Aaron do niej się zwrócił, spostrzegł, że była trędowata.No no, dość szybka i surowa kara... Zastanawiam się tylko, dlaczego Bóg ukarał tylko Miriam, a nie Aarona. Może Aaron tak bardzo kochał swoją siostrę, że była to jednocześnie kara dla niego?
Hm, a może jeszcze inaczej: Aaron był przecież pierwszym kapłanem. Gdyby Bóg pokarał go trądem, stałby się on nieczysty i nie mógłby służyć przy ołtarzu. Pozostali kapłani mogliby sobie bez niego nie poradzić, więc Bóg wolał go zostawić w czystości.
11 Wtedy rzekł Aaron do Mojżesza: «Proszę, panie mój, nie karz nas za grzech, któregośmy się nierozważnie dopuścili i jesteśmy winni. 12 Nie dopuść, by ona stała się jak martwy [płód], który na pół zgniły wychodzi z łona swej matki».Fju... no ładna metafora z tym płodem. Bardzo wyrazista, podoba mi się.
13 Wtedy Mojżesz błagał głośno Pana: «O Boże, spraw, proszę, by znowu stała się zdrowa». 14 Pan rzekł do Mojżesza: «Gdyby jej ojciec plunął w twarz, czyż nie musiałaby się przez siedem dni wstydzić? Tak ma być ona przez siedem dni wyłączona z obozu, a potem może znowu powrócić».A więc jest tutaj odwołanie do hebrajskiego zwyczaju, o którym nie było wcześniej mowy - że gdy ojciec splunie córce w twarz, ma się ona wstydzić siedem dni.
A swoją drogą sytuacja jest tu bardzo analogiczna - w końcu Bóg to ojciec wszystkich, a ów trąd można potraktować jako takie właśnie splunięcie ze strony Boga w twarz Miriam.
15 Zgodnie z tym została Miriam na siedem dni wyłączona z obozu. Lud jednak nie ruszył dalej, zanim Miriam nie została przyjęta z powrotem. 16 Następnie lud wyruszył z Chaserot i rozbił obóz na pustyni Paran.No i to koniec dzisiejszego rozdziału. Krótki, łatwy w odbiorze i wyrazisty zarazem - takie lubię najbardziej.
Według mnie wspomnienie o mówieniu do proroków ma na celu podkreślenie wyjątkowości Mojżesza do którego Bóg mówi permanentnie bezpośrednio i tyle. Niema się co rozpisywać (:
OdpowiedzUsuńNo może i nie ma, ale ja tak mam, że jak mi coś choć trochę nie pasuje, to chcę to zgłębić.
UsuńCzy permanentnie to ja nie wiem, bo pewnie robili sobie przerwy (permanentnie znaczy bez przerwy).
Chodzi mi o to, że jest sytuacja taka: Bóg mówi rozmawia bezpośrednio z Aaronem, Miriam i Mojżeszem. Miriam i Aaron mówią: "on jest od nas gorszy". A Bóg mówi: "nie mów tak, bo ja z nim rozmawiam bezpośrednio, nie tak jak do proroków". A Miriam może teraz odpowiedzieć: "Ale to nie ma nic do rzeczy, bo do mnie i Aarona też tak mówisz. A on jest gorszy, bo ma ciapatą żonę!"
No i o to właśnie chodzi w tym fragmencie na początku: «Czyż Pan mówił z samym tylko Mojżeszem? Czy nie mówił również z nami?». Są pod tym względem na równi i stąd ten cały problem się wziął.