Wj 9 - śmierć bydła, wrzody oraz gradobicie

Dzisiejszy rozdział opisuje kolejne trzy egipskie plagi. Zawstydzają one egipskich czarowników oraz nakłaniają faraona do nazwania siebie samego grzesznikiem. Jednak mimo kolejnej obietnicy z jego strony, Izraelici wciąż nie wychodzą na wolność.

1 Rzekł Pan do Mojżesza: «Idź do faraona i powiedz mu: Tak powiedział Pan, Bóg Hebrajczyków: Wypuść mój lud, aby Mi służył. 2 Jeżeli ich nie wypuścisz, a będziesz ich jeszcze zatrzymywał, 3 oto ręka Pana porazi bydło twoje na polu, konie, osły, wielbłądy, woły i owce, i będzie bardzo wielka zaraza. 4 Lecz Pan oddzieli bydło Izraelitów od bydła Egipcjan. Z izraelskiego nic nie zginie». 5 Pan ustalił czas, mówiąc: «Jutro uczyni to Pan w tym kraju». 6 I nazajutrz Pan uczynił to, że wyginęło wszelkie bydło Egipcjan, a z bydła Izraelitów nic nie zginęło.7 Faraon posłał na zwiady, i oto nic nie zginęło z bydła izraelskiego. Jednak serce faraona było uparte, i nie puścił ludu.

Z tego co liczę, była to już piąta plaga.

8 Rzekł Pan do Mojżesza i Aarona: «Weźcie pełnymi garściami sadzy z pieca i Mojżesz niech rzuci ją ku niebu na oczach faraona, 9 a pył będzie się unosił nad całym krajem egipskim i sprawi u człowieka i u bydła w całej ziemi egipskiej wrzody i pryszcze».

Hm, tym razem nie ma mowy o tym, że Izraelitów miały te pryszcze ominąć.

10 Wzięli więc sadzy z pieca i stanęli przed faraonem, a Mojżesz rzucił ją ku niebu i powstały wrzody i pryszcze na ludziach i zwierzętach. 11 Czarownicy nie mogli stanąć przed Mojżeszem z powodu wrzodów, bo czarownicy mieli wrzody jak inni Egipcjanie.

Chciałbym zobaczyć miny tych pryszczatych czarowników. Hm, a może któryś z kościelnych malarzy już je kiedyś namalował? Wątpię, ale kto wie... w każdym razie musiały fajnie wyglądać.

Co ciekawe, napisane jest, że nie mogli oni stanąć przed Mojżeszem. Co oznaczałoby, że wcześniej to przed nim się popisywali swoimi umiejętnościami.

Aha, no i jeszcze "jak inni Egipcjanie" - ten fragment mógłby wskazywać, że Izraelitów jednak ta plaga nie dotknęła.

12 Ale Pan uczynił upartym serce faraona, tak iż nie usłuchał ich, jak zapowiedział Pan Mojżeszowi.

13 I rzekł Pan do Mojżesza: «Wstań rano i idź do faraona, i powiedz mu: To mówi Pan, Bóg Hebrajczyków: Wypuść lud mój, aby Mi służył, 14 ponieważ tym razem ześlę wszystkie moje plagi na ciebie samego, na twoje sługi i na twój lud, abyś poznał, że nie ma równego Mi na całej ziemi. 15 Bo już teraz mógłbym wyciągnąć rękę i dotknąć ciebie i lud twój zarazą, byś został usunięty z ziemi. 16 Lecz dlatego zostawiłem cię przy życiu, byś zobaczył siłę moją i by imię moje zostało rozsławione po całej ziemi.

Ten fragment jest chyba dość ważny. Jakby ktoś jeszcze miał wątpliwości, czy Bóg jest sadystą lub czy lubi się bawić kosztem ludzi, to owe słowa chyba powinny wyjaśnić, że ta pokazówka miała swój cel.

No dobra, niektórym dalej się może nie podobać, że Bóg dąży do rozsławienia własnego imienia. Może się to komuś kojarzyć z pychą i egoizmem, no i nie pasować do obrazu Boga pełnego miłości.

Jednak po pierwsze, jak wspominałem już w poprzednim poście - uświadomienie sobie Bożej potęgi mogło wyjść Egiptowi na dobre, po drugie zaś - skoro Bóg stworzył ten świat, to ma przecież prawo robić z nim, co mu się tylko podoba.

17 Jeśli zabraniasz jeszcze memu ludowi wyjścia i nie chcesz go puścić, 18 to jutro o tej porze spuszczę bardzo wielki grad, jakiego jeszcze w Egipcie nie było od dnia jego powstania aż dotąd. 19 A teraz poślij po twoje bydło i po wszystko, co masz na polu, bo każdy człowiek i każde zwierzę znajdujące się na polu, a nie zapędzone do zagrody, zginie, gdy na nich grad spadnie».

No i tutaj pojawia się pewien problem - jak bowiem faraon miał zapędzić swoje bydło do zagród, skoro podczas piątej plagi zginęło już całe egipskie bydło?

20 Kto ze sług faraona zląkł się słów Pana, schronił sługi swoje i bydło do domów, 21 ale kto nie wziął sobie słów Pana do serca, zostawił sługi swoje i bydło na polu.

Z tych słów z kolei wynika, że to nie była ze strony Boga ironia. Skąd zatem wzięło się nowe bydło?

Najwidoczniej plagi musiały następować w dość dużych odstępach czasowych, tak że od czasów piątej plagi Egipcjanie zdążyli już kupić sobie nowe bydło, czy też przywłaszczyć sobie to, które należało do Izraelitów i nie zginęło. To chyba najsensowniejsze wyjaśnienie tej sytuacji.

22 Pan rzekł do Mojżesza: «Wyciągnij rękę do nieba, by spadł grad na całą ziemię egipską, na człowieka, na bydło, na wszelką trawę polną na ziemi egipskiej». 23 I wyciągnął Mojżesz laskę swoją do nieba, a Pan zesłał grzmot i grad i spadł ogień na ziemię.

"Spadł ogień" - czy chodzi o deszcz ognia taki jak przy Sodomie i Gomorze, czy po prostu o błyskawice, które trafiając w różnorakie obiekty, podpalają je? Chyba wystarczyłoby tutaj to drugie, naturalne wyjaśnienie.

Pan spuścił również grad na ziemię egipską. 24 I powstał grad i błyskawice z gradem na przemian tak ogromne, że nie było takich na całej ziemi egipskiej od czasu, gdy [Egipt] stał się narodem. 25 I spadł grad na całą ziemię egipską, na wszystko, co było na polu. Grad zniszczył ludzi, zwierzęta i wszelką trawę polną oraz złamał każde drzewo na polu. 26 Tylko w ziemi Goszen, gdzie byli Izraelici, nie było gradu. 27 Polecił więc faraon, by zawołano Mojżesza i Aarona, i rzekł do nich: «Zgrzeszyłem tym razem. Pan jest sprawiedliwy, a ja i lud mój jesteśmy winni. 28 Błagajcie Pana, aby ustał grzmot potężny i grad, a puszczę was i nie będę was dłużej zatrzymywał».

Tym razem słowa faraona są zadziwiająco pokorne.

29 Odpowiedział mu Mojżesz: «Gdy wyjdę z miasta, wyciągnę dłonie do Pana. Grzmoty ustaną, a gradu nie będzie więcej, byś poznał, że ziemia należy do Pana. 30 Lecz ja wiem, że ty i słudzy twoi nie boją się jeszcze Pana Boga». 31 Len i jęczmień zostały zniszczone, ponieważ jęczmień miał już kłosy, a len kwiecie. 32 Ale pszenica i orkisz nie pokładły się, bo są późniejsze.

Ta wstawka rolnicza jakoś mi w tym momencie nie pasuje. Nie ma ona za bardzo związku ze słowami Mojżesza...

33 Wyszedł więc Mojżesz od faraona do miasta i wyciągnął dłonie do Pana, i ustały grzmoty i grad. Także deszcz już nie padał na ziemię. 34 Gdy faraon zobaczył, że ustał deszcz, grad i grzmot, zaczął znowu grzeszyć i stało się twarde jego serce i [serca] sług jego. 35 I pozostało tak uparte serce faraona, że nie wypuścił Izraelitów, jak to zapowiedział Pan przez Mojżesza.

No i znowu się zastanawiam, czy ta zatwardziałość serca wynikała bardziej z charakteru, głupoty i przyzwyczajeń, czy bardziej z jakiejś manipulacji ze strony Boga. Ale nie da się chyba tego jednoznacznie określić.

Minęło już zatem siedem plag egipskich, ale nie przyniosły one żadnego efektu. Cóż... trzeba czekać na następne.