Pwt 19 - znowu o zabójcach - umyślnych i przypadkowych

W dzisiejszym rozdziale w zasadzie nie ma wiele nowego, bo chyba o wszystkich tych rzeczach już gdzieś wcześniej mowa była. Niemniej dobrze jest widzieć, że jedno z drugim się zgadza i wszystko się układa w jedną logiczną całość. Przyznam, że ten rozdział czytało mi się z przyjemnością.

1 Gdy Pan, Bóg twój, wytępi narody, których ziemię ci daję, abyś je z niej wypędził i zamieszkał w ich miastach i domach - 2 ustanowisz sobie trzy miasta w kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, abyś go posiadł. 3 Drogę do nich utrzymasz w dobrym stanie i na trzy części podzielisz obszar kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, aby tam schronienie znalazł każdy zabójca.

Oczywiście ogółem miast będzie więcej, tutaj mowa jest tylko o tych, które mają stanowić azyl. No i też Mojżesz nie wymienił tutaj wszystkich, tylko te, które są w Kanaanie, bo za Jordanem mają być jeszcze kolejne trzy, zgodnie z Lb 35.

4 W następującym wypadku zabójca, który by tam uciekł, może pozostać przy życiu: jeśliby zabił bliźniego nieumyślnie, nie żywiąc przedtem do niego nienawiści. 5 Jeśli na przykład poszedł z drugim do lasu ścinać drzewo, uchwycił ręką siekierę, by ciąć w drzewo, żelazo zaś odpadło od drzewca i trafiło śmiertelnie bliźniego - taki może schronić się do jednego z tych miast, by ratować swe życie, 6 aby ściągający mściciel krwi wzburzony gniewem nie dosięgnął go ze względu na zbyt daleką drogę i życia go nie pozbawił, gdyż ten nie jest winien śmierci, bo nie żywił zastarzałej nienawiści do zmarłego.

Heh, fajny ten przykład. Wszystko jest jasno wyjaśnione, nie to co współczesne potworki legislacyjne.

7 Dlatego ja ci rozkazuję: Trzy miasta sobie ustanowisz. 8 Gdy poszerzy Pan, Bóg twój, twe granice, jak to poprzysiągł twym przodkom, i odda ci całą ziemię, którą poprzysiągł dać przodkom, 9 jeśli będziesz strzegł pilnie całego tego prawa, które ja ci dzisiaj przedkładam, miłując Pana, Boga swego, chodząc Jego drogami po wszystkie dni, wtedy dodasz jeszcze do tych miast dalsze trzy miasta, 10 by nie wylewać niewinnej krwi w tym kraju, który ci Pan, Bóg twój, daje w posiadanie. W przeciwnym razie krew ciążyć będzie na tobie.

Aa, więc tutaj są te kolejne trzy miasta. To teraz się już zgadza wszystko. Tylko to zdanie jest strasznie długie i rozbudowane.

W Lb 35 nie było mowy, że te trzy miasta kolejne mają być dopiero potem dodane, więc myślałem, że mają się one znajdować na ziemiach plemion Manassesa, Gada i Rubena, tych zza Jordanu (mapka).

Hm, a może Mojżesz mówił te słowa jeszcze zanim te trzy plemiona sobie wymyśliły, że zostaną za Jordanem? Bo najpierw mieli oni przechodzić przez Jordan, dopiero w rozdziale Lb 32 sobie wymyślili, że chcą zostać.

11 Jeśli jednak człowiek z nienawiści do swego bliźniego czatował na niego, powstał przeciw niemu, uderzył go śmiertelnie, tak iż tamten umarł, i potem uciekł do jednego z tych miast, 12 starsi tego miasta poślą po niego, zabiorą go stamtąd i oddadzą w ręce mściciela krwi, by umarł. 13 Nie zlituje się nad nim twoje oko, usuniesz spośród Izraela [przelanie] krwi niewinnego, by ci się dobrze powodziło.

 To ma sens i w pełni się zgadza z poprzednimi rozdziałami.

14 Nie przesuniesz miedzy swego bliźniego, postawionej przez przodków na dziedzictwie otrzymanym w kraju, danym ci w posiadanie przez Pana, Boga twego.

A tu zmiana tematu - miedza (czyli granica między polami, jakby ktoś nie wiedział). Przesunięcie miedzy to nic innego jak kradzież ziemi, więc sprawa oczywista. Aż mi się film "Sami swoi" przypomniał, gdzie też o miedzę się kłócili... ale to nie na temat.

15 Nie przyjmie się zeznania jednego świadka przeciwko nikomu, w żadnym przestępstwie i w żadnej zbrodni. Lecz każda popełniona zbrodnia musi być potwierdzona zeznaniem dwu lub trzech świadków.

To już się chyba z trzeci raz powtarza. Było w Lb 35,30 oraz Lb 17,6-7.

16 Jeśli powstanie świadek złośliwy przeciw komuś, oskarżając go o przekroczenie Prawa, 17 dwu ludzi wiodących między sobą spór stanie wobec Pana przed kapłanami i przed sędziami urzędującymi w tym czasie. 18 Jeśli ci sędziowie, zbadawszy sprawę dokładnie, dowiodą fałszu świadkowi - jeżeli świadek taki fałszywie oskarżył brata swego - 19 uczyńcie mu, jak on zamierzał uczynić swemu bratu.

Uczynić oczywiście w tym sensie, że poprzez kłamstwo świadka krzywdę osobie wyrządziliby sędziowie. No i cóż, przepis ma sens.

Usuniesz zło spośród ciebie, 20 a reszta słysząc to, ulęknie się i nie uczyni więcej nic takiego pośród siebie. 21 Twe oko nie będzie miało litości. Życie za życie, oko za oko, ząb za ząb, ręka za rękę, noga za nogę.

W tym przypadku nie jest to nawet taki dosłowny odwet, bo przecież kłamca jedynie zamierzał uczynić komuś krzywdę przez fałszywe zeznanie, ale się to nie udało - niemniej traktuje się go tak samo, jakby już ją uczynił, bo sam akt woli już się dokonał.

Hm, no i to tyle przepisów na dziś. Szkoda, że tak wiele z nich się powtarza.