Lb 18 - z czego ma żyć Aaron?

Dziś dla odmiany znowu troszkę przepisów. Ale nawet dość ciekawych. Bóg mówi w ciekawy sposób o swoim gniewie, a poza tym określa, jakie dary może dla siebie brać Aaron, kapłani i lewici. Dużo o dziesięcinach i innych tam ofiarach.

1 Wtedy rzekł Pan do Aarona: "Ty, synowie twoi i ród twego ojca, będziecie odpowiedzialni za wykroczenia popełnione w przybytku. Ty i synowie twoi będziecie odpowiadać za winy waszego kapłaństwa. 2 Niech również bracia twoi - pokolenie Lewiego, szczep twego ojca - przyjdą i przyłączą się do ciebie, a pomagają tobie i synom twoim [w służbie] przed Namiotem Spotkania. 3 Zatroszczą się o to, co potrzebne jest dla ciebie i dla przybytku. Jednak do sprzętów świętych i do ołtarza nie mogą się zbliżać; w przeciwnym razie zginą tak oni, jak i wy.

Bóg chyba się tutaj trochę powtarza. Ale teraz rozumiem dlaczego - w końcu jak powiedział raz na początku, to znalazł się Korach z innymi, którzy myśleli, że nie zginą. No i zginęli. A teraz trzeba powiedzieć jeszcze raz, żeby do każdego Żyda dotarło.

Hm, no ale z drugiej strony - on to powiedział tylko do Aarona, nie do wszystkich Żydów.

4 Mają być przy tobie i winni się troszczyć o wszystko, co dotyczy Namiotu Spotkania, o całą służbę w przybytku. Ale żaden niepowołany niech się do was nie zbliża. 5 Wy obejmiecie staranie o przybytek i troskę o ołtarz, aby znów nie powstał gniew przeciw Izraelitom.

Ciekawe sformułowanie: "nie powstał gniew". Bóg mówi tu o swoim własnym gniewie, jednak trochę tak, jakby był on oderwany od niego samego. Że gniew po prostu powstaje jako konsekwencja grzechu, a nie jest on celowo wywoływany przez Boga w danym momencie.

6 Oto Ja wziąłem waszych braci, lewitów, spośród synów Izraela jako dar za was, jako oddanych Panu, aby pełnili służbę w Namiocie Spotkania. 7 Ty zaś wraz ze swoimi synami masz pilnie przestrzegać obowiązków kapłańskich co do ołtarza i miejsca poza zasłoną. Obdarzyłem was służbą kapłańską, a jeśli się kto niepowołany zbliży - zginie".

8 Mówił dalej Pan do Aarona: "Ja oddaję ci dary odłożone dla mnie. Ze wszystkich świętych darów Izraela daję tobie i synom twoim jako należność wiekuistą na mocy namaszczenia. 9 Z darów najświętszych, o ile nie zostaną spalone, przypadną tobie: dary ofiarne przy wszystkich ofiarach z pokarmów, ofiarach przebłagania i zadośćuczynienia, które mi przynoszą. Jako rzeczy najświętsze będą należeć do ciebie i synów twoich. 10 W Miejscu Najświętszym będziesz je spożywać; tylko mężczyźni mogą to jeść; będziesz to uważał za święte. 11 Tobie przypadną dary ofiarne wszystkich składanych gestem kołysania ofiar Izraelitów. Daję je tobie, synom twoim i córkom jako należność wiekuistą; ktokolwiek jest czysty z rodziny twojej, może je spożywać. 12 Daję tobie wszystko co najlepsze z oliwy, wszystko co najlepsze z młodego wina i zboża, które Izraelici przynoszą Panu jako pierwsze plony. 13 Pierwociny, które przynoszą Panu ze wszystkiego w ich kraju, mają do ciebie należeć. Każdy spośród twojej rodziny, kto tylko jest czysty, może z nich spożywać. 14 Cokolwiek obłożone będzie klątwą w Izraelu, ma do ciebie należeć.

Klątwą? Zastanawiam się, o jaki rodzaj klątwy tutaj chodzi... Mi się ona zwykle kojarzyła z demonami jakimiś, ale najwidoczniej może też istnieć jakaś klątwa Boga. W sumie była już o tym mowa w Kpł 27,21, gdzie pod klątwą znajdowało się pole, które należało do Boga. Pod klątwą - czyli chyba tak jakby pod strażą.

15 Wszystkie pierwociny łona matki, które oddają Panu ze wszystkiego ciała, począwszy od ludzi aż do bydła, będzie twoje; ludzi pierworodnych każesz wykupić, jak również wszystko pierworodne zwierząt nieczystych. 16 Wykupu dokona się w miesiąc po urodzeniu za cenę pięciu syklów srebra według wagi przybytku; sykl po dwadzieścia ger. 17 Nie każesz jednak wykupywać pierworodnego krowy, owcy i kozy: te są święte.

O, i tutaj jak najbardziej pasuje koncepcja świętości w rozumieniu własności Boga. Są święte, czyli należą do Boga. A nie święte w sensie napełnione jakąś mocą.

Krew ich wylejesz na ołtarz, a tłuszcz ich spalisz w ogniu jako miłą woń dla Pana. 18 Lecz mięso ich będzie do ciebie należeć, to jest mostek z piersi, ofiarowany gestem kołysania, i prawa łopatka będą twoje. 19 Wszystko, co odłożone jest z darów świętych, jakie Izraelici przynoszą Panu, daję na zawsze tobie, synom twoim i córkom. To jest należność wiekuista, przymierze soli wobec Pana dla ciebie i potomstwa twego wraz z tobą".

20 Rzekł Pan do Aarona: "Nie będziesz miał dziedzictwa w ich kraju; nie otrzymasz również pośród nich żadnego przydziału ziemi; Ja jestem działem twoim i dziedzictwem twoim pośród Izraelitów.

W ich kraju - czyli w Ziemi Obiecanej. Zdanie brzmi jak trochę wyrwane z kontekstu - może jest gdzieś tutaj jakiś ubytek?

21 Oto oddaję lewitom jako dziedzictwo wszystkie dziesięciny składane przez Izraelitów w zamian za służbę, jaką pełnią w Namiocie Spotkania.

A więc dziesięcina jest niczym innym, jak opłatami składanymi na kapłanów tylko i wyłącznie. No to teraz się nie dziwię, że w kościołach protestanckich podczas zbierania ofiar też się często mówi o dziesięcinie - jest w tym pewna analogia do ST.

22 Izraelici nie będą się mogli zbliżać do Namiotu Spotkania, by nie byli winni grzechu zasługującego na śmierć. 23 Sami tylko lewici mogą pełnić służbę w Namiocie Spotkania i będą dźwigać ciężar ich win.

A tego nie rozumiem - w jakim sensie będą dźwigać ciężar win? W sensie że będą pracować?

To jest prawo wiekuiste dla waszych potomków: lewici nie będą posiadali żadnego dziedzictwa pośród Izraelitów, 24 lecz dałem im jako dziedzictwo dziesięciny, które Izraelici przynoszą Panu w ofierze. Dlatego też o nich powiedziałem, że nie otrzymają dziedzictwa pośród Izraelitów".

25 Potem Pan mówił do Mojżesza: 26 "Tak przemów do lewitów i powiedz im: Gdy przyjmujecie dziesięciny od Izraelitów, które wam oddałem jako dziedzictwo, to dziesiątą część macie odłożyć na ofiarę dla Pana.

Aaa, a więc kapłani mają dziesięcinę z dziesięciny. Czyli jednak nie wszystko idzie na kapłanów, bo część również bezpośrednio dla Boga. Zastanawia mnie tylko, jak ma wyglądać owo składanie dziesięciny na ofiarę.

Rozumiem, jeśli dziesięcina jest w postaci jakiejś żywności - można to Bogu spalić. Ale co zrobić ze srebrem? Roztopić na ołtarzu? Czy może kupić za nie zboże lub barana i spalić Bogu?

27 Będzie wam to policzone jako ofiara, jak [innym] zboże z klepiska lub to, co przepełnia tłocznię. 28 Winniście również i wy składać Panu ofiarę z waszych dziesięcin, które odbieracie od Izraelitów. Oddacie to, coście winni ofiarować Panu, kapłanowi Aaronowi. 29 Ze wszystkich darów, jakie wam przypadną, winniście złożyć dar dla Pana: ze wszystkich najlepszych rzeczy - odpowiednią świętą część. 30 Powiedz im również: Gdy odłożycie to, co najlepsze, będzie ono lewitom policzone podobnie jak ofiara z klepiska i tłoczni. 31 Możecie to jeść na każdym miejscu wraz ze wszystkimi, którzy należą do waszych rodzin.

No i tutaj trochę nie rozumiem - czyli mogą jeść to, co jest ofiarowane bezpośrednio Bogu? Hm, no chyba nie, bo wtedy jaki jest sens takiego ofiarowania? To jakby dać dziecku czekoladę, a potem samemu ją zjeść. Czyli najwyraźniej mogą jeść to, co dostali od całego ludu jako dziesięciny.

No, chyba że istotą owej ofiary jest to, że musi ona być zjedzona "ze wszystkimi, którzy należą do waszych rodzin". Ale i tak wydaje mi się to dziwne.

Jest to bowiem zapłata za waszą służbę przy Namiocie Spotkania. 32 Gdy odłożycie z tego to, co jest najlepsze, nie zaciągniecie żadnej winy, nie zbezcześcicie świętych darów Izraelitów, i [dzięki temu] nie pomrzecie".

 To chyba ważna rzecz, że Bóg chce otrzymywać to, co najlepsze. Jest to w sumie zrozumiałe. Pytanie tylko, czy można to jakoś przełożyć na dzisiejsze czasy? No bo nie ma przecież lepszych i gorszych banknotów albo cyferek na koncie.

Na szczęście jednak dzisiaj nie musimy już chyba tego przestrzegać.