Kpł 23 - o świętach wesołych i smutniejszych nieco

Dziś mowa jest o świętach. Rzecz dość ciekawa sama w sobie. Jakby ktoś się uparł, to mógłby te święta obchodzić również dzisiaj.

1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! 3 Przez sześć dni praca będzie wykonywana, ale siódmego dnia jest uroczysty szabat, jest zwołanie święte, nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy - to jest szabat dla Pana we wszystkich waszych siedzibach.

4 Oto czasy święte dla Pana, zwołanie święte, na które wzywać ich będziecie w określonym czasie. 5 W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha dla Pana.

Ważne jest chyba to, że o zmierzchu - z tego co pamiętam, u Żydów dzień zaczynał się właśnie o tej porze.

6 A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Pana - przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby.

Hm, no to dość wymagające to święto - po siedmiu dniach to może chyba nieco zemdlić od jednostajnej diety.

7 Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 8 Przez siedem dni będziecie składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną, siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie [w tym dniu] wykonywać żadnej pracy».

9 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 10 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Kiedy wejdziecie do ziemi, którą Ja wam dam, i zbierzecie plon, przyniesiecie kapłanowi snop jako pierwociny waszego plonu. 11 On dokona gestu kołysania snopa przed Panem, aby był przez Niego łaskawie przyjęty.

I to jest chyba pierwszy moment, gdzie wspomniane jest coś o sensie owego "gestu kołysania" - to najwidoczniej rodzaj prośby o przyjęcie daru, skoro ma być ów dar przyjęty "łaskawie".

Dokona nim gestu kołysania w następnym dniu po szabacie. 12 W dniu gestu kołysania snopa złożycie ofiarę całopalną dla Pana, baranka bez skazy, urodzonego w tym samym roku, 13 wraz z ofiarą pokarmową dwóch dziesiątych efy najczystszej mąki zaprawionej oliwą, jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana, a także ofiarę płynną - ćwierć hinu wina.

Mąka i wino... kojarzy mi się z Jezusem, ale to chyba jeszcze nie jest ten właściwy moment. Bo to miejsce, w którym Jezus mówi o swojej krwi i ciele, znajduje się chyba w obrządku uczty paschalnej, a nie na samym końcu.

14 Aż do tego dnia nie będziecie jedli ani chleba, ani prażonych ziaren, ani kaszy, zanim nie przyniesiecie daru dla waszego Boga. Jest to ustawa wieczysta dla waszych pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach.

15 I odliczycie sobie od dnia po szabacie, od dnia, w którym przyniesiecie snopy do wykonania nimi gestu kołysania, siedem tygodni pełnych, 16 aż do dnia po siódmym szabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie nową ofiarę pokarmową dla Pana.

Ten dzień to tzw. święto tygodni. I teraz wiadomo, skąd ta nazwa - bo przy jego wyznaczaniu odlicza się tygodnie.

17 Przyniesiecie z waszych siedzib po dwa chleby do wykonania nimi gestu kołysania, każdy z dwóch dziesiątych efy najczystszej mąki, kwaszone. To będą pierwociny dla Pana.

A to dziwne, że kwaszone. Wydawało mi się, że Bóg nie chciał nigdy niczego kwaszonego. Tak z resztą było napisane w Kpł 2,11: "Nie będziecie składać na ofiarę pokarmową dla Pana nic kwaszonego." Czy to znaczy, że Księga Kapłańska jest sprzeczna?

Ja sądzę, że nie. W 2,11 chodzi przecież bowiem tylko o ofiarę pokarmową, zaś tutaj mowa jest o pierwocinach - chodzi więc o coś nieco innego.

18 Oprócz chleba złożycie w ofierze siedem baranków bez skazy, jednorocznych, jednego młodego cielca i dwa barany. One będą ofiarą całopalną dla Pana razem z ofiarą pokarmową i z ofiarą płynną. Będzie to ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Z początku pomyślałem, że to dość dużo tych baranów. Jednak z drugiej strony najprawdopodobniej te siedem baranów składane było w imieniu całego narodu Izraela. Z resztą gdyby każdy z Izraelitów miał w jednym dniu spalić siedem baranów na jednym ołtarzu, to by się pewnie nie wyrobili - nie wiem nawet, czy krematoria z Auschwitz by się wyrobiły, bo to ogromne ilości by były.

19 Ofiarujecie też jednego kozła jako ofiarę przebłagalną i dwa baranki jednoroczne jako ofiarę biesiadną. 20 Kapłan wykona nimi przed Panem gest kołysania razem z chlebami pierwocin, razem z dwoma barankami. Będzie to rzecz poświęcona Panu, przeznaczona dla kapłana. 21 Tego samego dnia zwołacie lud. Będzie to dla was zwołanie święte. Nie będziecie wykonywać tego dnia żadnej pracy. Jest to ustawa wieczysta we wszystkich waszych siedzibach, dla waszych pokoleń. 22 Kiedy będziecie zbierali plon waszej ziemi, nie będziecie wycinali doszczętnie skraju pola i nie będziecie zbierali do końca kłosów. Zostawisz je dla ubogiego i dla przybysza. Ja jestem Pan, Bóg wasz!»

Z początku zdawało mi się, że ten ostatni przepis jest powtórzony, a na dodatek wyrwany z kontekstu i wsadzony tutaj bez sensu. Teraz widzę jednak, że co prawda jest on powtórzony (z Kpł 19,10), ale wsadzony bez sensu nie jest, bowiem owe Święto Tygodni przypada w okolicach żniw. A zatem w jego kontekście zamieszczenie ponownego pouczenia o zostawieniu zboża dla ubogich jak najbardziej ma sens.

23 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 24 «Powiedz Izraelitom: Pierwszego dnia siódmego miesiąca będziecie obchodzić uroczysty szabat, trąbienie w róg i święte zwołanie. 25 Nie będziecie [wtedy] wykonywać żadnej pracy. Złożycie ofiary spalane dla Pana».

A to jest podobno tzw. Święto Nowiu.

26 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 27 «Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. 28 W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, bo jest to Dzień Przebłagania, ażeby dokonano przebłagania za wasze winy przed Panem, Bogiem waszym. 29 Każdy człowiek, który nie będzie pościł tego dnia, będzie wyłączony spośród swego ludu.

O proszę... a więc jednak istnieje w Biblii coś takiego jak obowiązkowy post. Rzecz w tym, że trwa on jeden dzień i jest najwyraźniej postem zupełnym. Ów dzień zwany jest też Dniem Przebłagania - przynajmniej tak go nazywa BT.

30 Każdego człowieka, który będzie pracował tego dnia, wytracę spośród jego ludu. 31 Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. 32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat».

Oo, a tutaj jest uzasadnienie owego żydowskiego sposobu określania dni - iż dzień zaczyna się o zmierzchu. Myślałem, że tego w Biblii nie ma, a jednak...

33 Po czym Pan powiedział do Mojżesza: 34 «Powiedz Izraelitom: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest Święto Namiotów przez siedem dni dla Pana. 35 Pierwszego dnia jest zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 36 Przez siedem dni będziecie składać ofiary spalane dla Pana. Ósmego dnia będzie dla was zwołanie święte i złożycie ofiarę spalaną dla Pana. To jest uroczyste zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy. 

37 To są czasy święte dla Pana, na które będziecie dokonywać świętego zwołania, aby składać ofiarę spalaną dla Pana: ofiarę całopalną, ofiarę pokarmową, ofiarę krwawą i ofiarę płynną, każdego dnia to, co jest na ten dzień przeznaczone, 38 niezależnie od szabatów Pana, niezależnie od waszych darów, niezależnie od wszystkich ślubów waszych i niezależnie od wszystkich dobrowolnych ofiar, które będziecie składać dla Pana.

To chyba ważny zapis - bo niektórzy mogliby sobie chytrze łączyć dwa w jednym.

39 Tak więc piętnastego dnia siódmego miesiąca, kiedy zbierzecie plony ziemi, będziecie obchodzić święto Pana przez siedem dni. Pierwszego dnia jest uroczysty szabat. Ósmego dnia także uroczysty szabat. 40 Weźcie sobie pierwszego dnia owoce pięknych drzew, liście palmowe, gałązki gęstych drzew i wierzb nadrzecznych. Będziecie się weselić przed Panem, Bogiem waszym, przez siedem dni.

Kolejna ciekawa rzecz - siedem dni wielkiej imprezy. I zestawmy to teraz w proporcji do jednego dnia obowiązkowego postu - 7:1. A teraz popatrzmy na KRK, gdzie tzw. Wielki Post trwa 40 dni, a o autentycznym "weseleniu się" można mówić chyba tylko przy Bożym Narodzeniu i Wielkanocy - góra cztery dni. Mamy więc stosunek 40:4, czyli 10:1.

Być może w tym momencie trochę manipuluję danymi, ale nawet jeśli, to pewne jest, że "czasy" biblijne są ogółem dużo bardziej radosne, niż katolicki "rok liturgiczny". A przecież to chrześcijanie powinni się częściej cieszyć, w końcu to oni są zbawieni.

41 Będziecie obchodzić to święto dla Pana co roku przez siedem dni. To jest ustawa wieczysta dla waszych pokoleń. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić. 42 Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy tubylcy Izraela będą mieszkali w szałasach, 43 aby pokolenia wasze wiedziały, że kazałem Izraelitom mieszkać w szałasach, kiedy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej. Ja jestem Pan, Bóg wasz!» 44 Mojżesz ogłosił Izraelitom o czasach świętych dla Pana.

I to tyle, jeśli chodzi o dzisiejszy rozdział. Nawet mi się podobał.