1 Ty zaś rozkaż bratu twemu Aaronowi i jego synom, wybranym spośród Izraelitów, zbliżyć się do ciebie, aby Mi służyli jako kapłani: Aaron i Nadab, Abihu, Elezar i Itamar, synowie Aarona. 2 I sprawisz szaty święte Aaronowi, bratu twemu, na cześć i ku ozdobie. 3 Porozmawiaj ze wszystkimi wybitnymi rękodzielnikami, których wyposażyłem w zmysł piękna, aby sporządzili szaty dla Aarona, by poświęcony służył Mi w nich jako kapłan.Przykuł moją uwagę ten fragment o zmyśle piękna u rękodzielników. Miałem wrażenie, że to pierwszy raz, kiedy Bóg otwarcie zwraca uwagę na piękno.
Z ciekawości sprawdziłem, w jakich sytuacjach do tej pory pojawiało się piękno w Biblii. No i, jak można się domyślić, najczęściej o pięknie była mowa w kontekście kobiet. Oprócz tego piękne było cielę, które Abraham spożywał z aniołami, piękny był Józef, krowy oraz kłosy w śnie faraona, a także mały Mojżesz. Nigdy jednak nie było mowy o pięknie w stosunku do rzeczy wykonanych przez człowieka.
4 Oto szaty, jakie winni sporządzić: pektorał, efod, suknia wierzchnia, tunika wyszywana, tiara i pas. Te szaty sporządzisz dla twego brata, Aarona, i dla jego synów, aby Mi służyli jako kapłani. 5 A użyją na to złotych nici, fioletowej i czerwonej purpury i karmazynu oraz kręconego bisioru.
6 Efod wykonają ze złotych nici i fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu oraz kręconego bisioru, jako dzieło biegłych tkaczy. 7 Będzie miał dwa naramienniki spięte ze sobą, a będą połączone na obu górnych końcach. 8 A przepaska efodu, która się na nim winna znajdować, ma być wykonana tak samo ze złotych nici, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i kręconego bisioru. 9 Weźmiesz dwa kamienie onyksowe i wyryjesz na nich imiona synów Izraela. 10 Sześć imion na jednym kamieniu, a sześć imion pozostałych na kamieniu drugim, według porządku ich urodzenia. 11 Jak rytownik wykuwa pieczęcie, tak wykuj i ty na obu kamieniach imiona synów Izraela i osadź je w złote oprawy. 12 Dwa te kamienie umieścisz na obu naramiennikach efodu jako kamienie pamięci o synach Izraela. I będzie nosił Aaron ich imiona przed Panem na obu ramionach - dla pamięci.O, a to jest z kolei pierwszy fragment, w którym Bóg zwraca uwagę na pamięć o zmarłych. No, może nie wszystkich zmarłych, ale tych konkretnych - narodowych, można powiedzieć.
A swoją drogą, synowie Izraela nie byli przecież aż tacy święci - wrzucali się nawzajem do studni itp... a więc pamięć o nich ma wyraźnie znaczenie narodowe - nie chodzi aż tak bardzo o wzory do naśladowania.
13 Umieścisz je w złotych obszyciach. 14 Dwa też łańcuszki z czystego złota przygotujesz jako kręcone sznurki, a wykonane sznurki osadzisz w obszyciach.Piędź to tak na oko 15cm - chodzi więc o mały kwadracik noszony na piersi.
15 Uczynisz też pektorał do zasięgania wyroczni; a wykonają go biegli tkacze w ten sam sposób jak efod: ze złotych nici, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i z kręconego bisioru. 16 Będzie kwadratowy i we dwoje złożony, a długość jego i szerokość będzie wynosiła jedną piędź.
17 Umieścisz na nim cztery rzędy drogich kamieni; w pierwszym rzędzie rubin, topaz i szmaragd,18 w drugim rzędzie granat, szafir i beryl, 19 w trzecim rzędzie opal, agat i ametyst, 20 a wreszcie w czwartym rzędzie chryzolit, onyks i jaspis. Będą osadzone w oprawie ze złota w odpowiednich rzędach. 21 Kamienie te otrzymają imiona synów Izraela: będzie ich dwanaście według ich imion; będą ryte na wzór pieczęci, każdy z własnym imieniem, według dwunastu pokoleń. 22 Uczynisz do pektorału łańcuszki skręcone na kształt sznurka ze szczerego złota. 23 Uczynisz też do pektorału dwa złote pierścienie i przyprawisz oba te pierścienie na obu [górnych] końcach pektorału. 24 Dwa złote sznury przewleczesz przez oba pierścienie na obu [górnych] końcach pektorału. 25 Oba zaś drugie końce obydwu sznurów przyszyjesz do obu opraw i przywiążesz do przedniego naramiennika efodu. 26 Potem wykonasz jeszcze dwa inne pierścienie - i przyszyjesz je na dwóch [dolnych] końcach pektorału u jego brzegu po stronie wewnętrznej, zwróconej do efodu. 27 W końcu wykonasz jeszcze dwa inne złote pierścienie i przyszyjesz je do obu naramienników efodu po zewnętrznej stronie u dołu, w miejscu spięcia efodu z przepaską. 28 Potem zwiąże się pierścienie pektorału z pierścieniami efodu sznurem z fioletowej purpury, tak żeby pektorał leżał na przepasce efodu i nie mógł się przesunąć ze swego miejsca na efodzie. 29 W ten sposób Aaron będzie nosił imiona synów Izraela, wypisane na pektorale dla zasięgania wyroczni, na swym sercu, gdy będzie wchodził do Miejsca Świętego, aby pamiętał przed Panem ustawicznie.Hm, to zastanawiające, że do zasięgania wyroczni potrzebny był ów kwadrat z kamieniami. To coś prawie jak talizman...
30 Do pektorału dla zasięgania wyroczni włożysz urim i tummim, aby były na sercu Aarona, gdy będzie wchodził przed oblicze Pana.Urim i tummim to dwa kamienie, które w jakiś sposób pomagać miały w kontakcie z Bogiem, być może przez rzucanie losów za ich pomocą jak kośćmi. W Lb 27,21 jest mowa o "pytaniu Pana przez losy urim".
I tak będzie nosił Aaron zawsze na sercu swoim [pektorał] do zasięgania wyroczni dla Izraelitów przed obliczem Pana.Jabłka granatu? To samo przez się brzmi absurdalnie, bo owoc granatu to nie jabłko. Raczej chodziło więc o owoc granatu po prostu. I chodziło zapewne o jakieś sztuczne owoce, bo prawdziwe raczej by po pewnym czasie zgniły.
31 Pod efod zrobisz suknię, całą z fioletowej purpury. 32 I będzie miała w środku otwór na głowę i obszywkę dokoła otworu, wykonaną przez tkacza, jak przy otworze pancerza, aby się nie rozdarła. 33 Na dolnych jej brzegach dokoła przyszyjesz jabłka granatu z fioletowej i czerwonej purpury oraz z karmazynu, i dzwonki złote pomiędzy nimi dokoła.
34 Dzwonek złoty i jabłko granatu będą następowały na przemian dokoła na dolnych krajach sukni. 35 I będzie miał ją na sobie Aaron podczas pełnienia służby, aby słyszano dźwięk, gdy będzie wchodził do Miejsca Świętego przed oblicze Pana i gdy będzie wychodził - aby nie umarł.I to jest fragment ciekawy, zwłaszcza, że nie przez wszystkich zrozumiany - BT mówi np. w przypisie, że ten dźwięk ma ponoć chronić przed demonami. Co wydaje mi się absurdalne, bo w miejscu przebywania samego Boga demony by się nie uchowały, a jakiś tam dzwoneczek na pewno by ich nie przestraszył.
Chodzi tu pewnie o to, aby w razie śmierci Aarona pod wpływem świętości Boga, ludzie z zewnątrz mogli usłyszeć, że dzwoneczki przestały dzwonić.
36 I zrobisz też diadem ze szczerego złota i wyryjesz na nim, jak się ryje na pieczęci: "Poświęcony dla Pana". 37 I zwiążesz go sznurem z fioletowej purpury, tak żeby był na tiarze i żeby na przedniej stronie tiary był umieszczony.38 I będzie on na czole Aarona, ponieważ Aaron poniesie uchybienia popełnione przy ofiarach, które będą składać Izraelici, i przy wszystkich świętych darach. A będzie na jego czole ciągle dla zjednania mu łaski w oczach Pana. 39 I utkasz suknię z bisioru, i zrobisz tiarę z bisioru i pas, który będzie tkaniną wielobarwnie wyszywaną.
40 Także dla synów Aarona zrobisz tunikę i uczynisz im pasy oraz mitry na cześć i ku ozdobie. 41 I ubierzesz w nie twego brata Aarona i synów jego razem z nim, namaścisz ich, wprowadzisz ich w czynności kapłańskie i poświęcisz ich, aby mi służyli jako kapłani. 42 I uczynisz im spodnie lniane, aby od bioder aż do goleni okryli nimi nagość ciała.O proszę, a oto pierwsze Biblijne spodnie. Widocznie Bogu zależy, żeby zakrywać nogi aż do łydek, czyli goleni.
43 I będą je nosić Aaron i jego synowie, ile razy będą wchodzić do Namiotu Spotkania lub będą zbliżać się do ołtarza dla spełnienia służby w Miejscu Świętym, aby nie ściągnęli na siebie grzechu i nie pomarli. To jest rozporządzenie na wieki dla niego i dla potomków jego po nim.I to już koniec dzisiejszego rozdziału. Wiemy już, jak miał być ubrany kapłan. Być może nie dla wszystkich ta wiedza jest interesująca, ale z drugiej strony robi to trochę wrażenie, że takie szczególiki przetrwały przez tyle tysięcy lat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz