Joz 3 - cudowne przejście przez Jordan

Dzisiejszy rozdział mówi o przejściu Izraelitów przez Jordan, który rozdzielił się przed nimi trochę jak Morze Czerwone. I w zasadzie zbyt wiele oprócz tego nie ma, bo cały rozdział krótki dosyć jest.

1 Wczesnym rankiem Jozue i wszyscy Izraelici wyruszyli z Szittim, przybyli nad Jordan i przenocowali tam przed przeprawą. 2 Po upływie trzech dni przeszli zwierzchnicy przez obóz 3 i wydali polecenie ludowi: «Gdy ujrzycie Arkę Przymierza Pana, Boga waszego, i niosących ją kapłanów-lewitów, wyruszcie i wy z waszego postoju i postępujcie za nią.
4 Zostawcie jednak przestrzeń około dwu tysięcy łokci między sobą a arką i nie zbliżajcie się do niej! Tak więc poznacie drogę, którą macie iść, bo nigdy nią nie szliście».

Kurczę, to duża ta przestrzeń... paręset metrów.

5 Wtedy rzekł Jozue do ludu: «Oczyśćcie się, gdyż jutro Pan sprawi cuda wśród was». 6 Następnie powiedział Jozue do kapłanów: «Weźcie Arkę Przymierza i idźcie na czele ludu». Ci wzięli Arkę Przymierza i wyszli na czoło pochodu.
7 Pan oznajmił Jozuemu: «Dziś pocznę wywyższać cię w oczach całego Izraela, aby poznano, że jak byłem z Mojżeszem, tak będę i z tobą. 8 Ty zaś dasz następujące polecenie kapłanom niosącym Arkę Przymierza: Skoro dojdziecie do brzegu wód Jordanu, w Jordanie się zatrzymajcie». 9 Zwrócił się następnie Jozue do Izraelitów: «Zbliżcie się i słuchajcie słów Pana, Boga waszego. 10 Po tym poznacie, rzekł Jozue, że Bóg żywy jest pośród was i że wypędzi z pewnością przed wami Kananejczyków, Chetytów, Chiwwitów, Peryzzytów, Girgaszytów, Amorytów i Jebusytów: 11 oto Arka Przymierza Pana całej ziemi przejdzie przed wami Jordan.

Tutaj wyjątkowo słowo Pan nie jest zamiennikiem imienia Jahwe, ale tłumaczeniem słowa "adon", które oznacza osobę panującą. Z resztą fraza "Jahwe całej ziemi" brzmiałaby bardzo dziwnie.

12 Wybierzcie teraz dwunastu mężczyzn spośród pokoleń Izraela, po jednym z każdego pokolenia. 13 Skoro tylko stopy kapłanów niosących Arkę Pana, Boga całej ziemi, staną w wodzie Jordanu, oddzielą się wody Jordanu płynące z góry i staną jak jeden wał».

14 Gdy więc lud wyruszył ze swoich namiotów, by przeprawić się przez Jordan, kapłani niosący Arkę Przymierza szli na czele ludu. 15 Zaledwie niosący arkę przyszli nad Jordan, a nogi kapłanów niosących arkę zanurzyły się w wodzie przybrzeżnej - Jordan bowiem wezbrał aż po brzegi przez cały czas żniwa - 16 zatrzymały się wody płynące z góry i utworzyły jakby jeden wał na znacznej przestrzeni od miasta Adam leżącego w pobliżu Sartan, podczas gdy wody spływające do morza Araby, czyli Morza Słonego, oddzieliły się zupełnie, a lud przechodził naprzeciw Jerycha. 17 Kapłani niosący Arkę Przymierza Pańskiego stali mocno na suchym łożysku w środku Jordanu, a tymczasem cały Izrael szedł po suchej ziemi, aż wreszcie cały naród skończył przeprawę przez Jordan.

Kapłani stali, a lud szedł - znaczy się chyba, że oni stali cały czas w środku rzeki. Heh, można powiedzieć, że Bóg w Arce Przymierza był tu kimś w rodzaju policjanta blokującego ruch rzeki.

No cóż, trzeba przyznać, że po przejściu przez Morze Czerwone zrobienie tego samego z malutkim Jordanem nie ekscytuje aż tak bardzo.

Zastanawia mnie tylko opis tego "wału na znacznej przestrzeni". Sprawdziłem inne przekłady i oryginał, i tam nie ma mowy o przestrzeni - bardziej, że w dużej odległości od tego miasta. To szczegół niby, ale różnica jest taka, że gdy BT mówi o przestrzeni, to tak brzmi, jakby Jordan wylał. A chyba nie wylał.

Aha, no i BT pisze jeszcze coś takiego w przypisie:

"Kronikarze arabscy podają, że w r. 1267 Jordan przestał płynąć przez 24 godziny, gdyż podmycie gruntu spowodowało zabarykadowanie doliny w okolicy Adamy (ed-Damijeh), odległej o 40 km od ujścia Jordanu."

No szkoda tylko, że nie ma podanego jakiegoś źródła. Nie wiadomo również do końca, czy chodziło tutaj o rok 1267 n.e. czy p.n.e. Jeśli p.n.e., no to wszystko składałoby się w jedną całość, natomiast możliwe, że chodziło o dużo późniejszy rok i podane to zostało jako przykład, że takie rzeczy na Jordanie się dzieją.

Cóż, niewątpliwie "racjonalne" tłumaczenia cudów w Biblii mają wiele zalet, ale zastanawiam się, czy w tym przypadku nie jest to sprzeczne z tekstem. W końcu tekst mówi, że to wody utworzyły wał, a nie podmyty grunt. Ale może za bardzo się czepiam... niech każdy sam oceni, czy to mogło być zjawisko naturalne. W istocie jednak nie ma to aż tak dużej znaczenia, bo nawet jeśli naturalne, to cudowny był zbieg okoliczności.