Kpł 20 - kto zabija gejów?

Dwa rozdziały temu mowa była o zakazach związanych z seksem i bałwochwalstwem. Teraz zaś mowa jest o karach, jakie grożą za owe występki. Nie są one zbyt przyjemne, ale sam rozdział jest dość ciekawy. No i jak mój tytuł wskazuje, znowu jest mowa o gejach. Miałem się o nich nie rozwodzić, ale skoro Biblia znowu o nich mówi, to nie mam wyjścia...

1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do Izraelitów: Ktokolwiek spośród synów Izraela albo spośród przybyszów, którzy osiedlili się w Izraelu, da jedno ze swoich dzieci Molochowi, będzie ukarany śmiercią. Miejscowa ludność ukamienuje go.

Dzięki jednemu z komentujących wiem już, że owo oddawanie dzieci Molochowi, w Kpł 18,21 zwane "przeprowadzaniem przez ogień", polegało na spalaniu owych dzieci żywcem. Tak więc ukamienowanie to nawet dość lekka kara, jak na taki uczynek.

3 Ja sam zwrócę oblicze moje przeciwko takiemu człowiekowi i wyłączę go spośród jego ludu, ponieważ dał jedno ze swoich dzieci Molochowi, splugawił mój święty przybytek, zbezcześcił moje święte imię. 4 Jeżeli miejscowa ludność zasłoni oczy przed takim człowiekiem, który dał jedno ze swoich dzieci Molochowi, i nie zabije go, 5 to Ja sam zwrócę oblicze moje przeciwko takiemu człowiekowi i przeciwko jego rodzinie i wyłączę go spośród jego ludu, jak również i tych wszystkich, którzy go naśladują, którzy uprawiają nierząd z Molochem.

Ciekawe jest tylko to, że Bóg w opisie tej ofiary nie mówi nic o cierpieniu tego spalanego żywcem dziecka, choć z ludzkiego punktu widzenia to właśnie ten aspekt jest najstraszliwszy w tym wszystkim. A jednak wygląda na to, że dla Boga większe znaczenie ma to owo zbezczeszczenie Jego imienia.

Hm, a może wcale nie większe, tylko mowa o bezczeszczeniu bardziej pasowała Bogu do kontekstu?

6 Także przeciwko każdemu, kto się zwróci do wywołujących duchy albo do wróżbitów, aby uprawiać z nimi nierząd, zwrócę oblicze i wyłączę go spośród jego ludu.

Znowu mowa jest o "nierządzie". I znowu chodzi najprawdopodobniej nie o seks z wróżbitą, ale o same wróżby, będące kontaktem ze złymi duchami.

7 Uświęćcie się więc i bądźcie świętymi, bo Ja jestem <święty>. Ja, Pan, Bóg wasz! 8 Będziecie strzec ustaw moich i wykonywać je. Ja jestem Pan, który was uświęca! 

9 Ktokolwiek złorzeczy ojcu albo matce, będzie ukarany śmiercią: złorzeczył ojcu lub matce, ściągnął śmierć na siebie.

To chyba jedno z dość zapomnianych praw. Jakby nie było - za złorzeczenie rodzicom grozi taka sama kara jak za spalanie dzieci dla Molocha.

10 Ktokolwiek cudzołoży z żoną bliźniego, będzie ukarany śmiercią i cudzołożnik, i cudzołożnica.

Kolejne radykalne prawo, ale skądinąd trudno odmówić mu sensu. W końcu również współcześnie dość naturalnym odruchem u każdego mężczyzny zdradzanego przez żonę jest chęć zabicia zarówno jej, jak i kochanka.

Werset ten rozwiewa również wątpliwości powstałe przy fragmencie Kpł 18,20, gdzie mowa była:

Nie będziesz obcował cieleśnie z żoną twojego bliźniego, wylewając nasienie; przez to stałbyś się nieczystym.

Brzmiało to tak, jakby nieczystość była jedyną konsekwencją cudzołóstwa. Teraz widzimy, że jednak nie, i że cudzołóstwo to poważna sprawa jest.

Ale z drugiej strony nie ma nigdzie przypadku o seksie z kobietą niezamężną. Mowa jest tylko o "żonie bliźniego". Fakt ten można interpretować na trzy sposoby: albo z panienką można współżyć i nie jest to duży grzech, albo jest to grzech, ale nie zostało to opisane, albo trzecia opcja: w takim przypadku owa panienka przestaje automatycznie być panienką i staje się drugą żoną owego mężczyzny. I wtedy co prawda grzech to nie jest, ale on musi się nią opiekować, a ona nie może go zdradzać.

Zdaje mi się, że u Żydów wyglądało to właśnie w ten trzeci sposób, ale może jeszcze w dalszej części Biblii będzie napisane o tym coś szerzej.

11 Ktokolwiek obcuje cieleśnie z żoną swojego ojca, odsłania nagość ojca: będą ukarani śmiercią oboje, sami tę śmierć na siebie ściągnęli. 12 Ktokolwiek obcuje cieleśnie z synową, będzie razem z nią ukarany śmiercią: popełnili sromotę, sami tę śmierć na siebie ściągnęli. 13 Ktokolwiek obcuje cieleśnie z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą, popełnia obrzydliwość. Obaj będą ukarani śmiercią, sami tę śmierć na siebie ściągnęli.

Znowu ci geje... Tym razem napisane jest wyraźnie, że będą ukarani śmiercią za gejostwo swoje. Nie jest jednak napisane, czy owa śmierć przyjdzie od Boga, czy może to ludzie mieli im ją zadawać. Wygląda jednak na to, że od Boga, bo zdaje się, że niegdyś homoseksualiści, o ile istnieli, ograniczali okazywanie swojej inności tylko do terytorium łóżka, a nie wychodzili na ulice w paradach. A w związku z tym raczej trudno byłoby im udowodnić gejostwo i osądzić. Skoro zaś Bóg twierdzi, że będą ukarani śmiercią, to znaczy, że będą ukarani, a nie, że tylko wtedy, gdy im ktoś z ludzi udowodni winę. Pasowałoby więc bardziej, aby to Bóg zajmował się rozsądzaniem, kto jest gejem, a kto nie, bo w końcu tylko On widzi wszystko.

14 Jeżeli kto bierze za żonę kobietę i jej matkę, dopuszcza się rozpusty: on i ona będą spaleni w ogniu, aby nie było rozpusty wśród was.

O zakazie brania za żonę kobiety z matką była już mowa, ale nie było mowy o karze. No a teraz jest. I trzeba przyznać, że bardzo surowa ta kara - spalenie żywcem jest chyba boleśniejsze niż ukamienowanie, mimo iż za spalanie dzieci dla Molocha grozi tylko ukamienowanie.

Ponadto to tłumaczenie jest złe - nie powinno być "ona" tylko "one" - cały trójkącik idzie do ognia. Słowo "ona" pojawia się tylko w IV wydaniu BT, w V wydaniu jest już poprawka na "one". Ja jednak korzystam z IV, bo jest dostępne w sieci.

15 Ktokolwiek obcuje cieleśnie ze zwierzęciem wylewając nasienie, będzie ukarany śmiercią. Zwierzę także zabijecie. 16 Jeśli kobieta zbliży się do jakiegoś zwierzęcia, aby z nim się złączyć, zabijesz i kobietę, i zwierzę. Oboje będą ukarani śmiercią, sami śmierć na siebie ściągnęli.

Znowu jest wyszczególnienie, że śmierć za zoofilię grozi zarówno mężczyźnie jak i kobiecie, podczas gdy za homoseksualizm tylko mężczyźnie.

17 Jeżeli kto weźmie swoją siostrę, córkę swojego ojca albo swojej matki i będzie oglądał jej nagość, a ona będzie oglądać jego nagość, jest to czyn haniebny, oboje będą zgładzeni w obecności synów ich ludu. Ten, kto odsłonił nagość swojej siostry, zaciągnie winę. 18 Jeżeli kto obcuje cieleśnie z kobietą mającą miesięczne krwawienie i odsłoni jej nagość, obnaża źródło jej [krwi], a ona też odsłoni źródło swojej krwi, to oboje będą wyłączeni spośród swojego ludu. 19 Nie będziesz odsłaniał nagości siostry swojej matki albo siostry swojego ojca, to byłoby to samo, co obnażyć własne ciało. Oni poniosą za to winę.

Hm, a to jest zapis zastanawiający. Czyli w obnażaniu własnego ciała jest coś złego? Nawet, jeśli nikt nie patrzy?

To byłoby bez sensu, bo przecież podczas mycia się czy przebierania człowiek musi się czasem obnażyć. Z resztą Biblia mówiła już wcześniej o myciu całego ciała w wodzie - a w ubraniu byłoby trudno i niewygodnie. Ja bym więc to obnażanie rozumiał tylko jako obnażanie publiczne.

20 Ktokolwiek obcuje ze swoją ciotką, odsłania nagość swojego wuja. Poniosą oni swój grzech - umrą bezdzietnie. 21 Ktokolwiek bierze żonę swojego brata, popełnia kazirodztwo. Odsłonił nagość swojego brata - będą bezdzietni.

Chodzi tu jednak tylko o żonę żyjącego brata. Bowiem kiedy brat umiera bezdzietnie, istnieje coś takiego jak prawo lewiratu, które nakazuje bratu zmarłego zrobić dziecko wdowie po owym zmarłym. Opisane jest to w Pwt 25,5-6:

5 Jeśli bracia będą mieszkać wspólnie i jeden z nich umrze, a nie będzie miał syna, nie wyjdzie żona zmarłego za mąż za kogoś obcego, spoza rodziny, lecz szwagier jej zbliży się do niej, weźmie ją sobie za żonę, dopełniając obowiązku lewiratu. 6 A najstarszemu synowi, którego ona urodzi, nadadzą imię zmarłego brata, by nie zaginęło jego imię w Izraelu.

Lecimy dalej z Kapłańską:

22 Będziecie strzec wszystkich moich ustaw i wszystkich moich wyroków i będziecie je wykonywać, aby was nie wypluła ziemia, do której was wprowadzam, abyście mieszkali w niej.

To już nie pierwszy raz, jak Bóg mówi o "wypluciu" przez ziemię. Oznacza to chyba po prostu jej utratę. I zastanawiam się teraz, czy rozproszenie Żydów po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej było właśnie owym "wypluciem", o którym w tym momencie mówi Bóg.

23 Nie będziecie postępować według obyczajów narodu, który wypędzam przed wami. Ponieważ wszystkie te rzeczy czynili, napełnili Mnie obrzydzeniem. 24 Dlatego powiedziałem wam: wy posiądziecie ich ziemię, Ja sam daję wam ją w dziedzictwo, ziemię opływającą w mleko i miód. Ja jestem Pan, Bóg wasz, który oddzieliłem was od innych narodów. 

25 Będziecie odróżniać zwierzęta czyste od nieczystych, ptaki nieczyste od czystych. Nie będziecie plugawić siebie samych przez zwierzęta i ptaki ani przez wszystko, co się roi po ziemi, przez wszystko, co oddzieliłem od was jako nieczyste. 26 Będziecie dla Mnie święci, bo Ja jestem święty, Ja Pan, i oddzieliłem was od innych narodów, abyście byli moimi. 27 Jeżeli jaki mężczyzna albo jaka kobieta będą wywoływać duchy albo wróżyć, będą ukarani śmiercią. Kamieniami zabijecie ich. Sami ściągnęli śmierć na siebie».

O wywoływaniu duchów i wróżbach mowa jest już któryś raz. Najwyraźniej jest to tak istotne, że trzeba powtarzać to po kilka razy.